Żyła główna górna
Z Wikipedii
Żyła główna górna (łac. vena cava superior) - duże naczynie żylne zbierające krew z górnej (nadprzeponowej) połowy ciała.
Spis treści |
[edytuj] Przebieg
Żyła główna górna powstaje z połączenia dwóch żył ramienno-głowowych na tylnej powierzchni chrząstki żebrowej prawej. Następnie biegnie wzdłuż bocznego brzegu mostka, zatacza łuk wypukły w stronę prawą i wstępuje do worka osierdziowego. Tam wpada do prawego przedsionka. Jej koniec leży zazwyczaj na poziomie końca mostkowego drugiej przestrzeni międzyżebrowej lub górnego brzegu trzeciej chrząstki żebrowej.
[edytuj] Długość
Jest osobniczo zmienna. Zwykle wynosi około 6-8 cm.
[edytuj] Budowa
Średnica żyły wynosi około 20-22 mm.
Jest pozbawiona zastawek. Nie ma także elementów kurczliwych. W dolnej części jest objęta mięśniówką pochodzącą z prawego przedsionka serca.
[edytuj] Sąsiedztwo
- do przodu:
- ku tyłowi:
- korzeń płuca i jego części składowe
- po stronie prawej:
- po stronie lewej:
- aorta wstępująca
[edytuj] Dopływy
- żyły ramienno-głowowe - z nich powstaje
- żyła nieparzysta
- żyły osierdziowe
- żyły śródpiersiowe przednie
- żyły grasicze
Czasami może uchodzić do niej:
- prawa żyła tarczowa najniższa
- jedna z żył międzyżebrowych
- żyła piersiowa wewnętrzna prawa
[edytuj] Bibliografia
- "Anatomia człowieka" Adam Bochenek, tom III, str. 393-394 ISBN 83-200-1628-2
 Żyła główna górna i dolna oraz ich dopływy. |
 Przednia ściana serca i płuc. |
 Serce widziane od górnej strony. |
 Przekrój poprzeczny przez klatkę piersiową ukazujący krążenie płucne. |
 Łuk aorty oraz jego odgałęzienia. |
