Ałun potasowy

Z Wikipedii

Ałun (Ałun potasowy, Kalinit)

Nazwa pochodzi od łac. Alunit (alumen) lub franc. alun = ałun, jest naturalnym ałunem.

[edytuj] Właściwości:

• Chemizm: KAl [SO₄]₂ x 12 H₂O uwodniony siarczan potasu i glinu
• Układ krystalograficzny: regularny
• Twardość: 2 –2,5
• Gęstość: 1,76
• Rysa: biała
• Barwa: bezbarwny
• Przełam: muszlowy
• Połysk: szklisty
• Łupliwość: brak

Występuje w formie skupień ziarnistych, naciekowych, tworzy naloty i wykwity. Jest kruchy, łatwo rozpuszcza się w wodzie. Często zawiera domieszki sodu, manganu, żelaza, amonu. Jest minerałem pospolitym i szeroko rozpowszechnionym.

[edytuj] Występowanie:

Występuje w strefie wietrzenia skał ilastych, węgli zawierających piryt, markasyt oraz inne siarczki. Powstaje też w procesie wietrzenia skał magmowych zasobnych w skalenie i skaleniowce.

Miejsca występowania: Uzbekistan – Kara- Kum („ziemie ałunowe”), Włochy – okolice Wezuwiusza, USA – Alaska, Rosja – Kamczatka.

W Polsce: w okolicach Sandomierza, Międzyzdrojów, na Dolnym Śląsku.

[edytuj] Zastosowanie:

Wykorzystywany do produkcji nawozów potasowych, w przemyśle chemicznym, papierniczym, farbiarskim, w medycynie i w kosmetyce. Swojego czasu, kamyk po goleniu, czyli bryłka ałunu, była szeroko używana, by błyskawicznie zatamować drobne krwawienia z ranek po zacięciach przy goleniu. Do dziś bywa stosowany w tym celu - niektóre firmy kosmetyczne oferują ałun w postaci sztyftu.