Abchazowie
Z Wikipedii
Abchazowie (samonazwanie Apsua) – rdzenna ludność Abchazji, licząca niewiele ponad 100 tys. osób. Nieliczne populacje występują także w Turcji i krajach arabskich, dokąd wyemigrowali w XIX w. Większość Abchazów należy do prawosławnego odłamu chrześcijaństwa (które zaczęło rozprzestrzeniać się na tych terenach już w IV w. n.e.) i islamu sunnickiego (od XV w.).
Przodkowie Abchazów byli rdzennymi mieszkańcami Zachodniego Kaukazu. Wspominają o nich, pod nazwą Abeszla, już kroniki asyryjskie, później zaś antyczne kroniki, wyróżniające plemienne związki Abazgów na północy i Apsilów na południu.
Uważa się, iż proces konsolidacji plemion abchaskich w jedną narodowość rozpoczął się w VIII w.. W 780 roku władca Abchazji, Leon II zjednoczył ziemie zachodniej Gruzji w jedno silne państwo noszące nazwę Królestwa Abchazji. Przeżywało ono swój rozkwit na przełomie IX w. i X w. Po jego upadku ziemie abchaskie weszły w skład państwa gruzińskiego.
Po przyłączeniu Abchazji do Rosji (1810) w połowie XIX w. pojawiło się piśmiennictwo, oparte na grażdance. Utworzenie Abchaskiej Republiki Socjalistycznej w ramach ZSRR (1921, później w 1931 przemianowanej na republikę autonomiczną i włączonej w skład Gruzji), przyspieszyło proces narodowej konsolidacji Abchazów.
Język abchaski należy do rodziny języków kaukaskich.
