Achille Silvestrini
Z Wikipedii
Achille Silvestrini (ur. 23 października 1923 w Brisighella), włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Studiował w seminarium w Faenzy, następnie na uniwersytecie w Bolonii (obronił doktorat z filologii klasycznej) oraz na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie (obronił doktorat obojga praw). Uzyskał przygotowanie dyplomatyczne na Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie i w grudniu 1953 podjął pracę w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej. Pracował początkowo w sekcji nadzwyczajnych spraw Kościoła Sekretariato Stanu jako ekspert ds. Wietnamu, Chin, Indonezji i Azji Południowowschodniej. Otrzymał tytuł papieskiego nadzwyczajnego tajnego szambelana (grudzień 1957), później również prałata honorowego Jego Świątobliwości (grudzień 1965). W latach 1958-1969 był osobistym sekretarzem dwóch kolejnych sekretarzy stanu - kardynałów Domenico Tardiniego i Amleto Giovanniego Cicognaniego. Od 1969 pracował w Radzie Spraw Publicznych Kościoła, początkowo w sekcji organizacji międzynarodowych, pokoju, rozbrojenia i praw człowieka; brał udział w wielu spotkaniach i konferencjach międzynarodowych. W 1971 towarzyszył sekretarzowi Rady arcybiskupowi Agostino Casaroliemu w Moskwie na rozmowach w sprawie udziału Watykanu w Traktacie o Broni Nuklearnej. Uczestniczył we wszystkich etapach przygotowania Aktu Końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w Helsinkach i Genewie. Na kilku konferencjach międzynarodowych stał na czele delegacji Watykanu; od lipca 1973 był podsekretarzem w Radzie Spraw Publicznych Kościoła. Prowadził wykłady w Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie, będącej szkołą dyplomatyczną Stolicy Apostolskiej.
4 maja 1979 został mianowany sekretarzem Rady Spraw Publicznych Kościoła, jednocześnie arcybiskupem tytularnym Novaliciana; sakry udzielił mu 27 maja 1979 w Watykanie Jan Paweł II, któremu towarzyszyli arcybiskupi Duraisamy Simon Lourdusamy i Eduardo Martinez Somalo (przyszli kardynałowie). W latach 1979-1984 arcybiskup Silvestrini stał na czele delegacji Watykanu na rozmowy z rządem włoskim w sprawie rewizji konkordatu laterańskiego. Reprezentował Stolicę Apostolską w rozmowach z wieloma rządami na świecie, także z władzami polskimi (1987).
28 czerwca 1988 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając diakonię S. Benedetto fuori Porta S. Paolo. W lipcu 1988 kardynał Silvestrini został prefektem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, a w maju 1991 przeszedł na stanowisko prefekta Kongregacji Kościołów Wschodnich; pełnił zarazem funkcję honorową wielkiego kanclerza Papieskiego Instytutu Orientalnego. Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie; na sesji specjalnej dla Kościoła w Libanie (16 listopada-14 grudnia 1995) był jednym z prezydentów-delegatów. Reprezentował Jana Pawła II na uroczystościach religijnych i rocznicowych, był m.in. specjalnym wysłannikiem na 400-leciu Unii Brzeskiej we Lwowie (październik 1996) oraz na pogrzebie króla Jordanii Husajna II w Ammanie (luty 1999).
W styczniu 1999 został podniesiony do godności kardynała-prezbitera, zachowując dotychczasową diakonię S. Benedetto fuori Porta S. Paolo w charakterze tytułu prezbiterskiego na zasadzie pro hac vice. W listopadzie 2000 zrezygnował z funkcji prefekta Kongregacji Kościołów Wschodnich (zastąpił go patriarcha Ignacy I Daoud), a w październiku 2003 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w konklawe.
Link zewnętrzny:
