Albrecht Hohenzollern (ur. 1837)
Z Wikipedii
Friedrich Wilhelm Nikolaus Albrecht Prinz von Preußen (ur. 8 maja 1837, Berlin, zm. 13 września 1906, zamek Camenz na Dolnym Śląsku) - książę pruski, feldmarszałek, komendator (Herrenmeister) pruskiego zakonu joannitów od 1883, regent księstwa Brunszwiku od 1885.
Albrecht był jedynym synem księcia pruskiego Albrechta i niderlandzkiej królewny Marianny Orańskiej, bratankiem cesarza Wilhelma I. W wieku lat ośmiu stracił kontakt z matką, która opuściła męża i dzieci w 1845 r. Jak wszyscy męscy potomkowie pruskich Hohenzollernów dostał mundur i stopień porucznika w wieku lat 10. Mając 16 lat zaczął służbę w 1. Poczdamskim Pułku Gwardii Pieszej, po czym udał się na studia na uniwersytecie w Bonn. Po ukończeniu studiów otrzymał stopień rotmistrza w 1. Poczdamskim Pułku Dragonów Gwardii (1857). Szybko awansował - w roku 1862 był już pułkownikiem i dowódcą swego pułku dragonów poczdamskich.
Albrecht brał udział w pierwszych dwóch wojnach "bismarckowskich" jako generał-major. Zasłużył się szczególnie w bitwie pod Königgrätz jako dowódca brygady "kawalerii ciężkiej" (do brygady należał również batalion artylerii konnej). Za zasługi w wojnie z Austrią roku 1866 otrzymał najwyższe pruskie odznaczenie wojskowe, order Pour le Mérite.
W czasie wojny z Francją lat 1870-1871 książę Albrecht dowodził w stopniu generała-lejtnanta 2 Brygadą Kawalerii i brał udział m.in. w bitwach i potyczkach pod Bapaume i Saint-Quentin. Za zasługi w tej wojnie otrzymał Żelazny Krzyż I i II klasy i niesłychanie rzadkie odznaczenie, Liście Dębowe (Eichenlaub) do orderu Pour le Mérite.
Po zakończeniu wojny i wyborze stryja na cesarza niemieckiego Albrecht był od 1873 dowódcą X Korpusu armii niemieckiej; w roku 1875 został pełnym generałem (General der Kavallerie), a w 1888 r. feldmarszałkiem i generalnym inspektorem kawalerii.
Od roku 1883 ks. Albrecht był komendantem pruskich joannitów (godność tę do dziś dnia piastują wyłącznie członkowie dynastii pruskiej). Był także honorowym rektorem uniwersytetu w Göttingen. 2 listopada 1885 stany księstwa Braunschweig-Lüneburg wybrały go regentem tego niemieckiego państwa związkowego (od 1884, po wygaśnięciu lokalnej gałęzi Welfów ze śmiercią Wilhelma, także ostatniego księcia Oleśnicy, tron księstwa należał się Ernestowi Augustowi, księciu Cumberland z linii królów Hanoweru, ale ów nie chciał uznać aneksji Hanoweru przez Prusy, a więc Bismarck nie zgadzał się na oddanie mu tronu brunszwickiego).
Książę Albrecht ożenił się w 1873 r. z księżniczką Marią von Sachsen-Altenburg (1854-1898), z którą miał trzech synów. Byli to:
- Wilhelm Ernst Alexander Friedrich Heinrich (1874–1940) (z jego śmiercią linia Albrechta wygasła po mieczu),
- Wilhelm Friedrich Karl Ernst Joachim Albrecht (1876–1939),
- Friedrich Wilhelm Viktor Karl Ernst Alexander Heinrich (1880–1925).
[edytuj] Bibliografia
- Almanach de Gotha, Gotha 1937
- Georg von Alten, Handbuch für Heer und Flotte, tom IV, Berlin 1912
