Amunicja rewolwerowa
Z Wikipedii
Amunicja rewolwerowa – amunicja zespolona, przeznaczona do strzelania z rewolwerów.
Pierwsze naboje zespolone wprowadzono w rewolwerach systemu Lefaucheux w 1853. Późniejsze naboje rewolwerowe mają już centralnie umieszczoną spłonkę w dnie łuski.
Amunicja rewolwerowa ma łuski bez szyjki (taka sama średnica na całej długości), z kryzą wystającą. Nietypowym nabojem był nabój 7,62 mm Nagant, w którym pocisk był w całości schowany w łusce.
Kaliber większości nabojów rewolwerowych, popularnych zwłaszcza na rynkach anglosaskich, tradycyjnie określa się w setnych częściach cala oraz noszą one nazwy:
- .22 Long Rifle – 5,6 mm
- .32 Smith & Wesson – 8,15 mm
- .357 Magnum – 9 mm
- .38 Special – 9,65 mm (w rzeczywistości 9 mm)
- .41 Magnum – 10,4 mm
- .44 Magnum – 11,2 mm
- .45 Colt Long – 11,43 mm
- .454 Casull – 11,43 mm
- .500 S&W Magnum - 12,7 mm
Niektóre pistolety strzelają również amunicją rewolwerową, zwłaszcza silnym nabojem .357 Magnum.
Zobacz też: amunicja zespolona, amunicja pistoletowa, amunicja pośrednia, amunicja karabinowa
