Anton Makarenko
Z Wikipedii
Anton Semionowicz Makarenko, ros. Антон Семёнович Макаренко (ur. 13 marca 1888, zm. 1 kwietnia 1939 w Moskwie), radziecki pedagog i pisarz, twórca oryginalnego systemu wychowania komunistycznego.
W 1917 roku ukończył ze złotym medalem Instytut Nauczycielski w Połtawie. Z jego ust padły słowa: „Nie ma złej młodzieży, są tylko źli wychowawcy”. W latach 1920–1935 organizował w Połtawie i Charkowie placówki opiekuńczo-wychowawcze dla bezdomnej i wykolejonej młodzieży, zaś po roku 1935 zajął się głównie pracą pisarską i popularyzatorską. Dążył do włączenia wychowanków w formę działalności grupowej zorganizowanej zgodnie z założeniami ideologii komunistycznej. Od Maksyma Gorkiego Makarenko przejął wiarę w możliwość przeobrażenia się człowieka, nawet najbardziej zaniedbanego społecznie i moralnie, co nazwano hipotezą optymistyczną. System Makarenki obowiązywał jeszcze w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku w ZSRR i podporządkowanych mu krajach Europy Środkowej.
Makarenko w swoich pracach przedstawił wszechstronnie system oddziaływań pedagogicznych na młodzież, wychodząc z założenia, że zadania wychowawcze wynikają z ogólnych zadań budownictwa komunizmu, a podstawowa forma wychowania, jaką stanowi kolektyw, z charakteru nowych socjalistycznych stosunków. Styl kolektywu – połączenie wysokich wymagań z zaufaniem i szacunkiem dla ludzi – to tylko odbicie stylu życia społecznego. Rozwój kolektywu dokonuje się przez wytwarzanie systemu więzi społecznych, opartego na dążeniu do wspólnego celu, na solidarności jego uczestników we wspólnej pracy i organizacji życia społecznego. Za ważny element kolektywu Makarenko uważał dobrą organizację, opartą nawet do pewnego stopnia na wzorach wojskowych.
