Armia Kwantuńska
Z Wikipedii
Armia Kwantuńska, Kantogun (jap. 関東軍, Kantōgun) to część Japońskiej Cesarskiej Armii, stacjonująca przed i w trakcie II wojny światowej na terenie marionetkowego, podporządkowanego Japonii państwa Mandżukuo.
Utworzona w 1907 r. dla ochrony południowomandżurskiej linii kolejowej, otrzymała status samodzielnej armii w 1919 r. 18 września 1931 przeprowadziła udaną prowokacje zwaną incydentem mukdeńskim, dzięki której zajęła Mandżurię (rok później przekształcono Mandżurię na Mandżukuo). W roku 1935 składała się już z 200 tys. ludzi, co stanowiło połowę wszystkich wojsk lądowych Japonii. Po zaangażowaniu Cesarstwa w Chinach Północnych (incydent na moście Marco Polo) 7 lipca 1937, straciła priorytet w rozbudowie. W 1939 roku dysponowała siłą 9 dywizji i liczebnością 270 tys. ludzi. Stanowiło to już tylko 1/5 wojsk lądowych Japonii. Główne siły lądowe walczyły w Chinach (24 dywizje - 710 tys. ludzi). Początkowo armią dowodził gen. Iosjoka, a następnie gen. Otojo Yamada.
W następnych latach stosunek wojsk stacjonujących w Chinach i Mandżurii przedstawiał się następująco:
| Rok: | Ilość żołnierzy w Chinach: | Ilość żołnierzy w Mandżurii*: |
|---|---|---|
|
|
|
* w ramach tych liczb znajdują się również oddziały chińskich sojuszników Japonii.
Licząca niespełna 1 mln żołnierzy, słabo uzbrojona formacja nie brała udziału w walkach przez niemal cały czas trwania wojny. Wzięła w niej udział dopiero 9 sierpnia 1945 roku, kiedy to Armia Czerwona wkroczyła na teren Mandżukuo, realizując umowę między Józefem Stalinem a Rooseveltem i Churchillem, podpisaną w Jałcie, dotyczącą przystąpienia ZSRR do wojny z Japonią po stronie Aliantów.
W momencie ataku składała się z:
1 Frontu: 3 i 5 armia (razem 10 dywizji).
3 Frontu: 30 i 44 armia (razem 9 dywizji).
4 Armii Samodzielnej: 2 dywizje.
17 Frontu: 59 armia i jednostki samodzielne (razem 7 dywizji).
2 Armii Lotniczej.
5 Armii Lotniczej.
Sungaryjskiej Floty Rzecznej.
Razem z rezerwą było to: 31 dywizji piechoty, 9 brygad piechoty, 1 brygada specjalna (straceńców), 2 brygady pancerne. Liczebność tej armii to 443 tys. ludzi, 1155 czołgów, 5360 dział i 1800 samolotów. Do tych cyfr należy doliczyć jednostki posiłkowe: Armii Mandżukuo, wojsk Mongolii Wewnętrznej oraz prowincji Suejjuan, co podniosło liczebność wojsk do 881 tys. ludzi.
W sierpniu 1945 r. dzięki śmiałym posunięciom wojsk radzieckich dysponujących przewagą liczebną i wyposażenia, Armia Kwantuńska została szybko rozbita i skapitulowała po kilku dniach walk.
Liczebność armii oparta na:Encyklopedia II wojny światowej, Warszawa 1975.
