Autoconf
Z Wikipedii
GNU Autoconf – to zestaw makr M4 stworzonych w ramach projektu GNU, które służą do generowania skryptów powłoki, które z kolei mają zająć się procesem kompilacji programów komputerowych rozprowadzanych w formie kodu źródłowego. Autoconf jest w stanie dostosować się do specyfiki wielu systemów operacyjnych bez angażowania użytkownika.
Podstawowym plikiem dla Autoconfa jest configure.in lub configure.ac (w zależności od wersji). Na podstawie tego pliku program autoconf generuje skrypt configure w katalogu głównym pakietu z oprogramowaniem. Skrypt ten, który jest uruchamiany przez użytkownika końcowego, sprawdza obecność programów, bibliotek i spełnienia innych warunków określonych przez programistę. W zależności od zastanej konfiguracji, Autoconf zmienia tworzone przez siebie pliki Makefile, które to bezpośrednio odpowiadają za kompilację programu. Następnie użytkownik, uzyskawszy już pliki Makefile, wywołuje polecenie make, aby skompilować program.
Oto prosty schemat:
configure.in + config.h + autoconf ---> configure ---> Makefile + make ---> plik binarny | wykonywane przez programistę | wykonywane przez użytkownika
Oto przykładowy plik configure.in, dla programu Pustak:
dnl Komentarz, ignorowany przez program AC_INIT(src/pustak.c) AM_INIT_AUTOMAKE(pustak, 0.1) AM_CONFIG_HEADER(config.h) AC_SUBST(src doc m4) AC_OUTPUT(Makefile src/Makefile doc/Makefile m4/Makefile)
Pierwsze 4 wiersze to typowy początek pliku. Argumentem w drugiej linii jest względna ścieżka do głównego pliku źródłowego programu, w trzeciej nazwa i wersja, czwartą lepiej zostawić tak jak jest.
[edytuj] Zobacz też
- Automake
- Autoheader
