Bacówka (pasterska)
Z Wikipedii
Bacówka to drewniany budynek pasterski (szałas, koliba) stawiany na halach pasterskich, w którym przez kilka miesięcy na czas wypasu przebywa baca wraz z juhasami. Bacówka to nie tylko schronienie przed złą pogodą ale również miejsce, które służy pasterzom do przerabiania mleka owczego na ser - zwany bundzem, serwatkę zwaną żętycą czy też wędzone oscypki.
[edytuj] Budowa
Najczęściej zbudowana była z drewna łączonego na zrąb, rzadko kiedy o ścianach przyciosanych na płasko. Nakryty była dwu lub czterospadowym dachem. Pokrycie dachu stanowiły dranice, które uzyskiwano z drewnianego klocka dartego przy użyciu siekiery i klinów. Czasami, dach pokrywano także gontem. Ściany szałasu uszczelniane były gaceniem (w niektórych rejonach zwanego mszeniem) polegającym na zatykaniu szczelin w miejscu przylegania do siebie dwóch belek nośnych powróseł kręconych z wysuszonego siana (lub mchem wymieszanym z gliną).
Bacówka podzielona była na dwie części: roboczą i mieszkalną. W tej pierwszej najważniejsze miejsce zajmowała watra, czyli ognisko, które przez cały czas wypasu nie miało prawa zgasnąć (za jej ogień odpowiedzialny był sam baca). Ponad watrą przymocowany był drąg drewniany zwany jadwigą, na którym wieszano żeliwny kocioł służący do warzenia sera.
