Bazyli (metropolita warszawski i całej Polski)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bazyli (wł. Włodzimierz Doroszkiewicz, ofic. tyt. Jego Eminecja Wielce Błogosławiony Bazyli Prawosławny Metropolita Warszawski i całej Polski) - 1914-1998, polski duchowny prawosławny, arcybiskup, były zwierzchnik Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Urodzony 15 marca 1914 w Cisach na Białostocczyźnie. W 1936 ukończył seminarium duchowne w Wilnie. Studia na fakultecie teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego przerwała II wojna światowa (ukończył je dopiero w 1960 z tytułem magistra teologii w Moskiewskiej Akademii Teologicznej). W 1937 ożenił się i przyjął święcenia diakońskie, kapłańskie rok później 17 kwietnia 1938. Duszpasterską posługę prowadził w Łyskowie, Gronostajewicach, Świsłoczu, Michałowie i Gródku (Białostocczyzna). W 1959 przyjął postrzyżyny mnisze i niedługo potem (25 marca 1960) chirotonię biskupią, po czym mianowany wikariuszem metropolity warszawskiego i diecezji warszawsko-bielskiej z tytułem biskupa bielskiego. W tym samym roku (5 maja 1961) został ordynariuszem diecezji wrocławsko-szczecińskiej. Tam organizował życie cerkiewne wśród ludności, która była przesiedlona na zachodnie ziemie Polski wskutek Akcji "Wisła". Po śmierci metropolity Stefana 24 stycznia 1970 Święty Synod Biskupów wybrał go na Metropolitę warszawskiego i całej Polski - zwierzchnika PAKP. W czasie zwierzchnictwa metropolity Bazylego odrodziły się dwie prawosławne starodawne diecezje: przemysko-nowosądecka i lubelsko-chełmska, a także Prawosławny Ordynariat Wojska Polskiego. Umocniono również niezależny status Cerkwi Prawosławnej w Polsce. Oprócz tego prowadzono wielkie akcje budowania i odbudowy cerkwi, monasterów i domów parafialnych. Dużo uwagi i ojcowskiej opieki poświęcił parafiom na Podkarpaciu. Jeszcze przed odrodzeniem diecezji przemysko-nowosądeckiej, wtedy gdy duchowieństwa było tu bardzo mało, osobiście przyjeżdżał do Kalnikowa, aby zaspokoić duchowe potrzeby prawosławnych wiernych. Przy każdej nadarzającej się możliwości władyka Bazyli odwiedzał parafie owej diecezji. Swoją obecnością i modlitwą prowadził najważniejsze cerkiewne uroczystości: poświęcenie kamienia pod budowę cerkwi w Krynicy (którą później w 1996 poświęcił); poświęcenie nowo zbudowanych cerkwi w Gorlicach i Zyndranowej. W 1994 prowadził uroczystości kanonizacyjne męczennika Maksyma Gorlickiego, pierwszego świętego Łemkowszczyzny. We wrześniu 1997, nie zważając na podeszły wiek i słabe zdrowie przybył do Sanoka na święto Objawienia Sanockiej Ikony Matki Bożej. Brał udział w ogólnoświatowych ruchach Cerkwi Prawosławnej, a także w ruchach ekumenicznych. Przez cały okres metropolitalnej posługi był wiceprezesem Polskiej Rady Ekumenicznej. Zmarł w Warszawie po długotrwałej chorobie 11 lutego 1998. Pozostał w pamięci wierzących przede wszystkim jako osoba niezwykle skromna, nie przywiązująca wagi do spraw materialnych, pracowita i pełna optymizmu, doskonale umiejąca nawiązywać kontakty z prostymi ludźmi. Pochowany 13 lutego na warszawskim cmentarzu prawosławnym na Woli. 12 maja tego samego roku nowym zwierzchnikiem PAKP został wybrany zwierzchnik diecezji białostocko-gdańskiej, arcybiskup Sawa.