Binyamin Ben-Eliezer
Z Wikipedii
Generał brygady (rez.) Binyamin (Fouad) Ben-Eliezer (hebr. בנימין (פואד) בן אליעזר, ur. 12 lutego 1936) izraelski były wojskowy, a obecnie polityk. Pierwszy Żyd pochodzący z Iraku, który przewodził Partii Pracy.
Urodzony w Iraku, Ben-Eliezer wyemigrował do Izraela w 1950 roku. Wstąpił do armii w 1954 roku i wkrótce potem został gubernatorem wojskowym Zachidniego Brzegu. Wybrany do Knessetu w 1984, został ministrem budownictwa i konstrukcji, ministrem komunikacji, ministrem obrony i wicepremierem. Obecnie jest członkiem Partii Pracy, której przewodniczącym był w latach 2001-2002.
Postrzegany jest jako "jastrząb" w sprawach polityki zagranicznej; był jednym z głównych architektów inwazji na Liban, a także zwolennik operacji Ochronna Tarcza w Dżeninie. Opowiada się za zawieszeniem rozmów z Palestyńczykami do czasu wstrzymania ataków terorystycznych, choć uważa iż w takim przypadku należy powziąć postanowienia "kompromisowe".
Mieszka w Rishon LeZion, jest żonaty i ma dwójkę dzieci.
W wyborach na przewodniczącego partii, któreg odbyły się 9 listopada 2005 Ben-Eliezer zajął trzecie miejsce. Otrzymał 16.82% głosów, co sprawiło iż poprzedni lider, Szimon Peres, przegrał z Amirem Peretzem.
Po wyborach w 2006 roku został ministrem infrastruktury w rządzie Ehuda Olmerta, ponieważ weszła do niego także Partia Pracy.
