Język hebrajski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

עִבְרִית
Obszar	Izrael i inne
Liczba mówiących	4,5 miliona
Ranking	(poza pierwszą 100.)
Klasyfikacja genetyczna	Języki afroazjatyckie Języki semickie płn.-zach.-semickie **Język hebrajski
Pismo	hebrajski
Status oficjalny
Język urzędowy	Izrael
Regulowany przez	Akademia języka hebrajskiego
Kody języka
ISO 639-1	he
ISO 639-2	heb
SIL	HBR
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Hebrajska wersja językowa Wikipedii W Wikisłowniku: Słownik języka hebrajskiego

Język hebrajski (hebr. עִבְרִית, trb. iwrit) - język z grupy kananejskiej języków semickich, należący do afroazjatyckiej rodziny językowej, zapisywany alfabetem hebrajskim.

Posługiwano się nim w starożytnym Izraelu, od czasów niewoli babilońskiej zaczął on jednak wychodzić z powszechnego użycia, stając się de facto martwym językiem, używanym jedynie w modlitwie, podczas ceremonii oraz do zapisu tekstów religijnych (Tora, Miszna). W życiu codziennym Żydzi posługiwali się innymi językami, początkowo aramejskim, później w diasporze głównie jidysz (aszkenazyjczycy), ladino - dżudezmo (sefardyjczycy) bądź arabskim. Pod koniec XIX w., dzięki staraniom m.in. Eliezera ben Jehudy, okrzykniętego "wskrzesicielem hebrajszczyzny" (hebr. מחיה השפה העברית), powstała nowoczesna wersja języka hebrajskiego, który od chwili powstania państwa Izrael w 1948 jest oficjalnie językiem urzędowym tego kraju. Obecnie posługuje się nim ok 5,1 mln ludzi (wg niektórych szacunków, uwzględniających także Arabów izraelskich oraz Izraelczyków żyjących na emigracji, liczba użytkowników języka hebrajskiego może dziś sięgać nawet 8 mln).

Spis treści

1 Historyczne etapy rozwoju języka hebrajskiego:
2 Fonetyka
- 2.1 Spółgłoski
- 2.2 Samogłoski
3 Linki zewnętrzne
- 3.1 Gramatyka
4 Zobacz też

[edytuj] Historyczne etapy rozwoju języka hebrajskiego:

biblijny - język Biblii (chrześcijańskiego Starego Testamentu),
misznaicki - język Miszny, zmieniona składnia i nowe słownictwo,
średniowieczny - język tekstów rabinicznych, istniał jedynie w formie pisanej,
współczesny - od 1881 roku.

[edytuj] Fonetyka

[edytuj] Spółgłoski

	Dwuwargowe		Wargowo-zębowe		Dziąsłowe		Za- dziąsłowe	Podniebienne	Miękko- podniebienne		Języczkowe		Krtaniowe
zwarte	p	b			t	d			k	g			ʔ
Szczelinowe			f	v	s	z	ʃ				χ	ʁ	h
Zwarto-szczelinowe					ʦ
Nosowe	m				n
Boczne					l
Półsamogłoski								j

[edytuj] Samogłoski

Istnieje pięć samogłosek: /a/, /e/, /i/, /o/, /u/. Mogą one być długie lub krótkie, choć w wymowie współczesnej iloczas najczęściej nie jest zachowywany. W języku hebrajskim nie ma dyftongów.

[edytuj] Linki zewnętrzne

[1] Strona poświęcona językowi hebrajskiemu
[2] Interaktywny słownik hebrajsko-polski i polsko-hebrajski wraz z pełną koniugacją (odmianą) czasowników i przykładami piosenek hebrajskich
[3] (he) Rozbudowany słownik hebrajsko-angielski i angielsko-hebrajski Morfix

[edytuj] Gramatyka

Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Podobnie jak inne języki semickie, hebrajski bazuje na rdzeniach trójspółgłoskowych, zwłaszcza w zakresie koniugacji. W porównaniu z językiem arabskim, hebrajski jest jednak o wiele bardziej analityczny - np.zupełnie zatracił odmianę rzeczownika przez przypadki. W składni współczesnego hebrajskiego. zauważalne są wpływy słowiańskie, takie jak przesunięcie szyku zdania z VSO do SVO, choć szyk VSO jest wciąż spotykany w tekstach religijnych.