Biskupice (dzielnica Zabrza)
Z Wikipedii
|
||||
Status | dzielnica | |||
Powierzchnia | 10,24 km² | |||
Liczba mieszkańców - liczba ludności |
12 530 |
|||
Strefa numeracyjna | 032 | |||
Tablice rejestracyjne | SZ |
Biskupice (niem. Biskupitz) - dzielnica miasta Zabrze.
[edytuj] Historia
Biskupice mają najstarszy rodowód spośród wszystkich zabrzańskich dzielnic. Ślady osadnictwa prehistorycznego odnalezione w łachach piasku nad Bytomką sięgają epoki kamiennej (około 10 000 lat p.n.e.). Okolica Biskupic wzmiankowana w bulli papieża z 1155 oraz w dokumencie Kazimierza I, księcia opolskiego, z 1222 zezwalającym na osadnictwo na terenach należących do dóbr Ujazdu. Istnienie parafii potwierdzone zostało w wykazie świętopietrza z 1326, (mimo iż pleban od św. Jana nic nie zapłacił). Biskupice zostały spalone w 1241 przez Mongołów. W 1354 dobra biskupickie prawdopodobnie użytkował biskup wrocławski Przecław z Pogorzeli. Wiek XVII to okres panowania w Biskupicach rodów: von Praschma (Prażma), Konieckich, Biały Bielskich, Zwolskich, Welczków, von Rauthen. W 1742, w efekcie pierwszej wojny śląskiej, Biskupice znalazły się pod panowaniem królów pruskich, a w 1743 w powiecie bytomskim. W 1748 dobra biskupickie zostały sprzedane przez Jana hr. Dunin Franciszkowi Wolfgangowi von Stechow, którego spadkobierczyni Elżbieta wniosła Biskupice w wianie rodzinie hrabiów von Ballestrem - jednej z największych rodzin magnatów przemysłowych na Górnym Śląsku. Wiek XIX, szczególnie jego druga połowa, to w Biskupicach okres gwałtownej industrializacji. W owym czasie August Borsig stworzył podwaliny pod jeden z największych kombinatów przemysłowych. Rozwój przemysłu przyciągnął rzesze ludności szukającej pracy, a to z kolei wymusiło potrzebę budowy zaplecza socjalnego.
Dzielnice: Biskupice • Centrum Południe • Centrum Północ • Grzybowice • Helenka • Kończyce • Maciejów • Makoszowy • Mikulczyce • Pawłów • Rokitnica • Zaborze Południe • Zaborze Północ
Osiedla: Mikołaja Kopernika • Młodego Górnika • Tadeusza Kotarbińskiego • Janek