Bitwa morska pod Fehmarn
Z Wikipedii
Bitwa morska pod Fehmarn miała miejsce 23 października 1644 (według kalendarza juliańskiego 13 października 1644) podczas wojny duńsko-szwedzkiej w ramach ogólnoeuropejskich zmagań wojny trzydziestoletniej.
Bitwa została stoczona na północny zachód od wyspy Fehmarn. Połączona flota szwedzko-holenderska (37 okrętów, w tym 21 holenderskich, 875 dział, w tym 483 holenderskie), dowodzona przez generała majora Wrangla pobiła flotę duńską (17 okrętów i 448 dział) dowodzoną przez króla Danii Chystiana IV i admirała Ulfelda. W trakcie walki Szwedzi wysłali przeciw Duńczykom 2 brandery. Holenderski okręt Arent/Adelaar (22 działa) zatopiony został przez Tre Løver (46 dział), który wkrótce został zdobyty w wyniku abrodażu. Flota szwedzko-holenderska wzięła 1000 jeńców, włączając w to wodzów floty duńskiej Ulfelda, Grabova i von Jasmunda. Holendrzy stracili 1 okręt, Duńczycy stracili 10 okrętów zdobytych przez Szwedów i Holendrów, w tym 3 największe (wśród nich okręt flagowy Patienta – 48 dział), a do tego jeszcze 2 okręty duńskie rozbiły się. We flocie szwedzkiej walczył przyszły wielki wódz francuski Abraham Duquesne.
