Bitwa nad Granikiem
Z Wikipedii
| Bitwa nad Granikiem III wojna perska |
|||||||||||||||||
 Schemat bitwy nad Granikiem |
|||||||||||||||||
| Data | maj 334 p.n.e. | ||||||||||||||||
| Miejsce | nad rzeką Granik | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo Macedonii | ||||||||||||||||
| Terytorium | perskie | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Bitwy Aleksandra Macedońskiego |
|---|
| Cheronea - Granik – Issos – Tyr – Gaugamela - Hydaspes |
Bitwa nad Granikiem (334 p.n.e.) miała miejsce podczas III wojny Greków z Persami (334-327 p.n.e.) czyli wyprawy Aleksandra Macedońskiego przeciwko Persji.
W roku 334 p.n.e. Aleksander Macedoński na czele 40 000 piechoty i 5000 jazdy przekroczył Hellespont i znalazł się w Azji Mniejszej. Król Macedoński wielki miłośnik Homera skierował się najpierw do kierunku Troi, gdzie zamierzał uczcić swoich bohaterów.
Stąd wyruszył przeciwko armii perskiej, którą napotkał nad rzeką Granik. Po stronie perskiej stały także wojska greckie na żołdzie perskim, które ochraniały tyły Persów.
Persowie pod wodzą Arsitesa oczekiwali wojska Aleksandra na przeciwległym brzegu rzeki. Dowódca greckich najemników Memnon uważał, że zajmowane przez perskie wojska pozycje są bardzo korzystne.
Aleksander nie zastanawiając się uderzył gwałtownie swoją jazdą na stanowiska Persów i odrzucił ich w kierunku straży tylnej - tam gdzie stacjonowali greccy nejemnicy.
Warte podkreślenia jest że w bitwie nad rzeką Granik Aleksander przeznaczył uzbrojonej w sarissy falandze zadanie, które wydawało się wyjątkowo trudne. Wysokiego brzegu rzeki broniła jazda perska wyćwiczona w walce oszczepem na odległość, a krzywym sztyletem lub mieczem w zwartym starciu. Falangici musieli przebyć rzekę w zwartym szyku i wedrzeć się na stromy brzeg. Dokonali tego odparowując perskie pociski wahadłowym ruchem sariss, a dzięki ich długości (około 5 metrów) ranili konie i zrzucali jeźdźców. Wkrótce na polu zostali jedynie hoplici - najemnicy greccy, którzy zamierzali pertraktować celem przejścia na stronę Aleksandra zostali okrążeni i w znacznej części wybici. Ledwie 2000 kapitulowało zdając się na łaskę zwycięzcy. Zakuto ich w kajdany i odesłano do Macedonii do niewolniczej pracy w kopalniach. W ten sposób Aleksander karał zdrajców i dawał znak innym najemnikom, że ich los jest przesądzony.
Według części historyków falanga nie forsowała rzeki frontalnie w obliczu nieprzyjaciela lecz przeszła ją brodem w pewnej odległości od pozycji Persów i zmusili ich do walki na froncie prostopadłym do rzeki. Atak konnicy na skrzydło zmieszał linie przeciwnika i przyspieszył klęskę.
Pierwsza bitwa w kampanii Aleksandra zakończyła się jego świetnym zwycięstwem.
