Bitwa pod Bosworth
Z Wikipedii
| Bitwa pod Bosworth Wojna Dwóch Róż |
|||||||||||||||||
| Data | 22 sierpnia 1485 roku | ||||||||||||||||
| Miejsce | w pobliżu Leicester | ||||||||||||||||
| Wynik | Henryka Tudora | ||||||||||||||||
| Przyczyna | walka o tron Anglii | ||||||||||||||||
| Terytorium | Anglia | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
Bitwa pod Bosworth – decydująca bitwa wojny Dwóch Róż. Rozegrała się 22 sierpnia 1485 roku pomiędzy królem Ryszardem III z rodu Yorków a Henrykiem Tudorem z rodu Lancasterów, późniejszym Henrykiem VII. W bitwie, na skutek błędów taktycznych i opowiedzenia się części początkowo neutralnych chorągwi po stronie Henryka, poległ król Ryszard (zabity przez Edmunda, księcia Edynburga) – drugi i ostatni król Anglii, który zginął na polu walki (pierwszym był Harold II, poległy w bitwie pod Hastings).
W pierwszych dniach sierpnia 1485 roku Henryk Tudor wylądował w Milford Haven na czele 3 000 francuskich najemników. Pozyskawszy dość znaczne posiłki w Walii i zachodniej Anglii pomaszerował ku centrum kraju unikając jednak bezpośredniego starcia z Ryszardem i przechwycenia przez rojalistyczne siły braci Tomasza i Williama Stanleyów.
Gdy Henryk znalazł się w pobliżu Bosworth jego armia wzrosła do około 5 000 ludzi. Ryszard, na czele 10 000, maszerował z Londynu w kierunku północo-zachodnim, dążąc do rozstrzygającego starcia. Nie wiedział, że Stanleyowie są w kontakcie z Henrykiem i że nie będą się wahać zdradzić króla.
W dniu bitwy oddziały Williama Stanleya zatrzymały się na wzgórzach na północny zachód od Bosworth, podczas gdy siły Tomasza odmaszerowały na południowy wschód. Tymczasem armie Ryszarda i Henryka rozwinęły się na równinie pomiędzy Sutton Cheney i Stanton.
Król wydał rozkaz do ataku, gdy niespodziewanie całe lewe skrzydło - dowodzone przez Northumberlanda - zbuntowało się zachowując neutralną pozycję. Gdy okazało się, że nadciągające właśnie na pole bitwy wojska Williama Stanleya przechodzą na stronę Henryka Tudora uderzając na tyły oddziałów wiernych jeszcze królowi, Ryszard - na czele garstki oddanych sobie ludzi - ruszył do szaleńczej szarży majac nadzieję albo dosięgnąć Henryka, albo zginąć jak królowi przystało.
Jego odwaga nie zdała się na nic. Ryszard został wkrótce otoczony przez przeważające siły i zabity. Jego śmierć zakończyło panowanie w Anglii dynastii Plantagenetów, oddając tron nowej dynastii Tudorów.
W rezultacie tej bitwy, którą niektórzy historycy określają mianem ostatniej bitwy średniowiecza, panowanie rozpoczął nowy król Henryk VII.
[edytuj] Bibliografia
- Norman Davies, The Isles, a History, Oxford 1999, ISBN 0-19-513442-7
- Tadeusz Manteffel, Historia powszechna, Średniowiecze, Warszawa 1978
