Bitwa pod Hims
Z Wikipedii
Bitwa pod Himsem miała miejsce w 1281 r. Było to starcie pomiędzy armią mongolską pod dowództwem Mongkego Temura i sprzymierzonymi chrześcijanami a muzułmanami sułtana Kalawuna.
30 października 1266 obie armie spotkały się pod Himsem. Dowództwo nad centrum armii mongolskiej sprawował Temur, na lewej flance stali inni książęta mongolscy a na prawej stanowiska zajęły posiłkowe oddziały gruzińskie a także król Leon armeński i joannici. Prawym skrzydłem muzułmanów dowodził Al-Mansur Muhammad, Kalawun dowodził natomiast centrum składającym się z wojsk egipskich i oddziałów damasceńskich. Lewą flankę zajęły wojska północnosyryjskie i turkmeńskie.
Bitwa rozpoczęła się pogromem Mongołów na lewym skrzydle chrześcijan. Po utracie kontaktu z centrum, siły mongolskie zachwiały się na całej linii. W jednej z szarż ranny został Temur, który wydał rozkaz odwrotu. Leon armeński odcięty od sił mongolskich za cenę ogromnych strat przebił się na północ. Muzułmanie jednak nie podjęli pościgu, gdyż sami ponieśli ogromne straty. Mongołowie wycofali się poza rzekę Eufrat, która odtąd stanowiła granicę pomiędzy dwoma mocarstwami.
