Bitwa pod Stamford Bridge
Z Wikipedii
Bitwa pod Stamford Bridge odbyła się 25 września 1066 r., ok. 3 km. na południe od Yorku. Jest ona uważana za zamknięcie okresu wikingskiego panowania w Anglii.
Gdy wojska norweskiego króla Haralda Hardraade w sile ok. 5.000 ludzi wylądowały w północnej Anglii, król angielski Harald Godwinson wyruszył mu naprzeciw. Celem Haralda Hardraade było opanowanie kraju i zjednoczenie ziem, które do 1035 r. pozostawały pod władaniem Kanuta Wielkiego. Zanim wojska angielskie dotarły na miejsce, Norwegowie zdobyli York i zwyciężyli oddziały lokalnych earlów w kilku potyczkach. Szybki marsz Anglików zapobiegł dalszym sukcesom najeźdźców. Pojawienie się wojsk Harolda zaskoczyło ich i zmusiło do stoczenia walnej bitwy. Armia angielska posiadała pewną przewagę liczebną: przeciw 5.000 Norwegów stanęło 6.000 - 9.000 Anglosasów. Wojska norweskie w bitwie pod Stamford Bridge poniosły druzgocącą klęskę: straciły ponad 4.500 zabitych (tj. 90% żołnierzy), w tym dowódcę - króla Haralda, który zginął trafiony strzałą w gardło. Spośród 300 drakkarów na jakich przypłynęli Norwegowie do kraju odpłynęło zaledwie 24; na obsadzenie tylko takiej liczby okrętów starczyło zdolnych do żeglugi ludzi. Straty po stronie angielskiej nie są znane, były one jednak wielokrotnie niższe niż po stronie norweskiej, gdyż tak duża liczba ofiar wśród Norwegów wynikła m.in. z powodu dobicia wielu rannych przez zwycięzców.
Po tej bitwie nigdy już skandynawscy Normanowie nie najeżdżali Anglii.
Król angielski Harold nie nacieszył się owocami swego świetnego zwycięstwa - zaraz po nim wyruszył przeciw kolejnemu najeźdźcy, który 29 września 1066 r. wylądował na południu kraju - Normanom francuskim pod wodzą Wilhelma Zdobywcy i niespełna 3 tygodnie później, 14 października 1066 r. zginął w przegranej bitwie pod Hastings.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z bitwą historyczną, Anglią i średniowieczem. Jeśli możesz, rozbuduj go.
