Bractwo Zakonne Himavanti

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralności przyjętymi w Wikipedii.
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się odnośnie jakich informacji pojawiły się wątpliwości.
Wstawiając szablon dodaj informację o tej stronie na Wikipedia:Strony wymagające weryfikacji.

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Bractwo Zakonne Himavanti (Święte Bractwa Zakonne Himawanti) to nowy ruch religijny w Polsce. Wnioski o zarejestrowanie jako związku wyznaniowego składane w latach 1996, 1997 i 2003 r. zostały przez MSWiA odrzucone. Św. BZH działa jako nieformalny ruch religijny i duchowy zajmujący się głównie nauczaniem śiwaizmu i śaktyzmu.

Liczebność bractwa na rok 1995 szacowana była na ok. 500 osób (według innych źródeł: 500 do 700 wyświęconych mnichów i mniszek i 80 nauczycieli oraz około 15 tysięcy świeckich sympatyków i wyznawców).^{[potrzebne źródło]}

Organizacja budząca wiele kontrowersji. Przez wiele ruchów społecznych uznawana za wysoce niebezpieczną "sektę destrukcyjną".

[edytuj] Historia i wierzenia

Bractwo Zakonne Himavanti to hinduistyczna organizacja duchowo-religijna nawiązująca do północno-indyjskiego Śiwaizmu (Śaiwita). Ruch założony w styczniu 1983 roku przez 19 uczniów i zwolenników nauk śiwaickiej tantry i jogi, szczególnie śiwaizmu kaszmirskiego. Nie posiada osobowości prawnej, działa jako ruch zarządzany przez grupę liderów zwanych Aćarjami (Acharya). Propaguje kult Boga pod imieniem Śiwa (Sziwa) oraz Bogini pod imieniem Parwati (Parvati), naucza kilkunastu metod tantry, jogi oraz ajurwedy. Adepci zajmują się szeroko pojętym ajurwedyjskim uzdrawianiem, także działalnością społeczną i kulturalną. Ruch nawiązuje do nauk duchowych propagowanych w Polsce wcześniej m.in. przez Śri Umadevi Wandę Dynowską, oświeconą mistrzynię duchową związaną z Śiwaizmem. Główne aśramy indyjskie znajdują się w Darjeeling, Leh, Bhutanie - generalnie w Hindukuszu.

Przywódcą Bractwa Himavanti jest od 1983r. Mistrz Duchowy Śri Lalita Mohan Babadźi - Ryszard Matuszewski (ur. 1962r.) oraz kilkudziesięcioosobowe ciało kolegialne - Zgromadzenie Generalne BZH podejmujące decyzje przez konsensus. Ryszard Matuszewski znany jest także z działalności w indyjskim Zakonie Sufi Chishty, Zachodnim Zakonie Sufi, Ruchu Premanananda, Usui Reiki Ryoho, nauczania japońskiego aikido, a w ramach społecznej aktywności z wystąpień i twórczości o charakterze antyklerykalnym. Wedle opinii członków bractwa, z tego powodu jest zwalczany i represjonowany przez organizacje antykultowe.

Od 1983r. do 2005r. zakon ma - według źródeł własnych - ok. 1100 wyświęconych mnichów i mniszek i około 100 nauczycieli oraz instruktorów. Łączna liczba świeckich i zakonnych członków w Polsce szacowana jest na ponad 22 tysiące osób, z tego około 3,5 tysiąca praktykuje regularnie. Święte Bractwa Zakonne Himawanti posiadają wielopoziomową strukturę organizacyjną. Śiwaizm składa się z około 80 różnych nurtów ascetyczno-mistycznych o odmiennym charakterze, z tego Św. BZH rozwinęło około połowy, jak Mohana Tantra, Linga Pudźa, Rudrajana, Laja Marga, Uro-Joga, Natha-Sampradaja, Wastoszpati, Morya Marga, Tańce Śiwaickie, etc.

Propagowane i wyznawane praktycznie doktryny to nauka o reinkarnacji duszy, wegetarianizm, filozofia pięciu elementów (żywiołów) przyrody, nauka o oświeceniu i wyzwoleniu duszy z kręgu odrodzin, kult trzech boskich skarbów czy klejnotów: Guru (Mistrza-Przewodnika), Dharma (Nauka, Zasady) i Sanghi (Wspólnoty, Braterstwa) oraz pokojową naukę i filozofię Satjagraha Mahatma Gandhi.

[edytuj] Podstawy doktrynalne

Podstawy doktrynalne i rytualne praktyk oraz nauczania prowadzonego przez BZH można znaleźć w ogólnie dostępnych świętych pismach hinduistycznych jak: Śiwa Purana, Linga Purana, Guru Gita, Jogasutry, Bhagawad Gita, Rygweda, Hatha Joga Pradipika oraz w klasycznych traktatach tantrycznych jak Tantra-Aloka czy Kularnawa-Tantra.

Podstawy moralne duchowości - Jama (Yama) głoszone przez śiwaickie Święte Bractwa Zakonne Himawanti:

1.AHINSA - zasada niekrzywdzenie, niestosowania przemocy, niezabijania żywych stworzeń
2.SATJA (Satya) - zasada prawdy, prawdziwości, szczerości i prawdomówności
3.ASTEJA (Asteya) - niekradzenie, nieprzywłaszczanie tego co cudze, życie z pracy własnych rąk
4.BRAHMAĆARJA (Brahmacharya) - wstrzemięźliwość, opanowanie zmysłów, boskie przewodnictwo
5.DAJĀ (Dayā) - zasada miłosierdzia, łaski, tolerancji dla innych i obcych
6.ARJAWA (Aryava) - zasada uczciwości, szlachetności, siły woli i prawości
7.KSZAMĀ (Kshamā) - zasada przebaczenia, wybaczenia, uwolnienia
8.DHRYTI (Dhriti) - zasada stałości, skromności, trwałego zaangażowania, lojalności
9.MITAHARA - zasada umiaru w jedzeniu i przestrzegania wegetariańskiej diety oraz ascetycznych postów
10.ŚAUĆA (Shaucha) - zasada czystości, oczyszczenia, ablucji rytualnej oraz mentalnej

Zasady pochodzą od bardzo popularnego w Indii mistrza duchowego Ryszi Dattatreja oraz jego sukcesora Ryszi Sankryti. Zasady od 5-10 są w jodze Patańdźalego zwykle ujmowane w jeden punkt o nazwie Aparigraha - nieprzywiązanie, nieprzyleganie do przedmiotów materialnych. Nowicjusze zobowiązani są do rygorystycznego przestrzegania pierwszych trzech zasad, osoby wyświęcone (inicjowane, wtajemniczone) obowiązuje cały staroindyjski dekalog.

Typowy śiwaicki taniec, często tańczony na spotkaniach grup BZH to inwokacja Bogini Gangi, świętej dla całego hinduizmu rzeki, wody której obmywają wedle wierzeń ze wszelkich grzechów i skalań:

O Dewi Ganga, Dewi Ganga Om - O Dewi Ganga Hari Om! - Ach Boska Gango, Święta Bogini Rzeki - Ach Boska Gango, Wybawiaj (Nas)!

Typowe i powszechnie w BZH używane Mahamantry to:

Om Namah Śiwāja! - Chwała Tobie Boże Łaskawy! (różaniec 108x lub 1008x)
Om Namo Bhagawate Mahādewāja! - Chwała Panu Bogu Wielkiemu! (108x)
Om Namo Bhagawate Rudrāja Sarwa Dźagatmohanam Kuru-Kuru Swāhā! - Chwała i Dziękczynienie Panu Rudra, Bóstwu Przyrody, Obdarowującemu Nas Dobrobytem i Powodzeniem! (108x)

[edytuj] Historyczni Mistrzowie i Liderzy

Wasugupta (Vasugupta) Ryszi - wybitny mędrzec i święty jogin, reformator nauk śiwaickich, uważany za ojca współczesnego śiwaizmu kaszmirskiego i ezoterycznych metod takich jak Laja Joga czy Mohana Tantra. Żył w latach 770-830, a jego główne zachowane dzieło to Śiwa-Sutra, kanoniczna podstawa ezoterycznych nauk BZH. Data urodzin może być nieścisła, gdyż w wielu przypadkach zapisywana była data inicjacji - tak zwanych drugich, duchowych narodzin. Wasugupta nauki pobierał w górskich aśramach w himalajach, uważanych za tajemne.

Lalāsa Dewi (1320-1390) bardziej znana jako Lalla (kaszmirskie: umiłowana) to znana mistrzyni Laja Jogi i Tantry oraz sufizmu z XIV wieku, żyjąca w północnej Indii w obszarze śiwaizmu kaszmirskiego. Lalla Ded Jogeśwari, zwana też Lalla-Madź lub Lalleśwari - inicjowana przez swego Guru Śri Siddha Nilakantha znana jest jako wybitna pisarka i poetka śiwaicka. Wśród kaszmirskich sufich znana jako Lal Arifa. Imię Lalla otrzymała z uwagi na wielkie pragnienie poznania Najwyższej Rzeczywistości. Najważniejszy zbiór poematów opiewających Boga Śiwa to "Lalla-Vakyani", używany jako śpiewnik w Św.BZH. W wieku lat 12 wydana za mąż, porzuciła złego jak się okazało męża w wieku lat 26 przyjmując śluby wyrzeczenia Sannjasa, często podróżowała bez odzienia znana jako tańcząca "Naga Jogini" o długich ciemnych włosach.

Ćarandas - wielki jogin i mistyk tantryczny z Radźputanu, żyjący w XVIIIw. Uciekł z domu mając siedem lat, zamieszkał w Delhi u dziadka, gdzie zasłynął od wczesnej młodości natchnieniem i świętością. Napisał traktat o jodze oraz księgę ezoterycznych pouczeń. Studiował też Bhagawad Puranę oraz sufizm, a wśród licznych oświeconych uczniów było wiele kobiet. Nauczanie Śri Ćarandasa cechuje się głębią mistycyzmu i wewnętrznych doznań.

[edytuj] Lider Bractwa

Lalita Mohan G.K. (Ryszard Matuszewski) - ur. w 1962r., należy do najbardziej znanych liderów BZH - ćwiczący jogę od 1976 r., który zajmuje się też ćwiczeniem i propagowaniem aikido oraz aikijutsu (od 1978 r.), sufizmu indyjskiego, reiki, mistyki judeo-chrześcijańskiej oraz psychotroniki. Wtajemniczony poprzez inicjację w kilkanaście ważniejszych systemów indyjskiej jogi oraz tantry. Główne nauki pobierał u nauczycieli śiwaizmu kaszmirskiego.

[edytuj] Kontrowersje

Centrum Przeciwdziałania Psychomanipulacji oraz kilka innych ośrodków zajmujących się zwalczaniem sekt uznało iż Bractwo Himawanti spełnia definicję sekty destrukcyjnej.

W 1997 założyciel Bractwa, Ryszard Matuszewski (Mohan, Swami Baba Lalit' Mohan-ji G.K), został skazany przez sąd na półtora roku w zawieszeniu na trzy lata za pogróżki pod adresem przeora Jasnej Góry. W obronie Matuszewskiego wystąpił wówczas m.in. Ryszard Tymon Tymański i zespół Kury, nagrywając piosenkę Wypuśćcie Ryśka Matuszewskiego. W 2002 przed wizytą Jana Pawła II w Polsce Matuszewskiego aresztowano na kilka miesięcy pod zarzutem planowania zamachu.

W grudniu 2003 za napad na byłą członkinię Bractwa Matuszewski został skazany na 3 lata więzienia, po odbyciu 2/3 kary wyszedł na wolność.

W kwietniu 2006 Matuszewski został aresztowany ^[1] pod zarzutem napadu rabunkowego.