Charles A. Halleck
Z Wikipedii
Charles Abraham Halleck (22 sierpnia 1900 - 3 marca 1986) był amerykańskim politykiem ze stanu Indiana, który związany był z Partią Republikańską.
Urodzony w De Motte w Jasper County w Indianie, Halleck służył w piechocie w czasie I wojny światowej. Po odbyciu służby wojskowej studiował prawo na uniwersytecie stanowym.
Po śmierci kongresmana-elekta Fredericka Landisa w roku 1935 zajął jego miejsce, jako reprezentanta 2. okręgu stanu Indiana. W Izbie zasiadał do roku 1969.
Jego pozycja rosła: w latach 1947–1949 i 1953–1955 przywódcą większości, zaś 1959-1965 liderem mniejszości.
Koniec jego rządów we frakcji nastąpił na skutek buntu tzw. młodoturków, czyli młodszych republikańskich kongresmanów, którzy mieli dość jego skostnienia i konserwatyzmu. Jednym z przywódców buntu był kongresman z Michigan Gerald Ford, który zajął miejsce Hallecka.
Halleck zmarł w Lafayette w Indianie.
 |
Liderzy Większości w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych |
|
Sereno E. Payne (R) | Oscar Underwood (D) | Claude Kitchin (D) | Franklin Wheeler Mondell (R) | Nicholas Longworth (R) | John Q. Tilson (R) | Henry T. Rainey (D) | Jo Byrns (D) | William B. Bankhead (D) | Sam Rayburn (D) | John W. McCormack (D) | Charles A. Halleck (R) | John W. McCormack (D) | Charles A. Halleck (R) | John W. McCormack (D) | Carl Albert (D) | Hale Boggs (D) | Tip O'Neill (D) | Jim Wright (D) | Tom Foley (D) | Dick Gephardt (D) | Dick Armey (R) | Tom DeLay (R) | Roy Blunt (R) | John Boehner (R) | Steny Hoyer (D) |
