Choroba Dercuma
Z Wikipedii
Choroba Dercuma - (łac. adipositas dolorosa lub też spotykane w piśmiennictwie adiposis dolorosa) - to rzadka choroba charakteryzująca się obecnością bolesnych tłuszczaków w tkance podskórnej dowolnej okolicy ciała, po raz pierwszy opisana przez Francisa Xaviera Dercuma w 1892.
Aktualnie do rozpoznania choroby konieczne jest współistnienie 4 cech klinicznych:
- bolesne tłuszczaki, których ilość i wielkość postępuje w czasie
- uogólniona otyłość
- osłabienie, łatwa męczliwość
- zaburzenia emocjonalne pod postacią depresji, niestabilności emocjonalnej lub zaburzenia neurologiczne pod postacią padaczki lub otępienia.
(są to kryteria podane w 1994 przez Brodovskiego. Według definicji WHO do rozpoznanie choroby Dercuma wystarcza obecność tluszczków, które wskutek lokalnego ucisku powodują ból i uczucie osłabienia).
Częściowo na podstawie: [1]
