Choroba sieroca
Z Wikipedii
Choroba sieroca - zespół poważnych zaburzeń lub zahamowań rozwoju psychicznego dzieci. Może się też objawiać fizycznie. Przyczyną jest długotrwały brak kontaktu z matką (najczęstsza przyczyna). Dotyczy nie tylko pensjonariuszy domów dziecka, czy też pacjentów szpitali, zakładów opiekuńczo-wychowawczych i penitencjarnych. Może występować także wśród dzieci wychowanych w pełnych lub niepełnych rodzinach, gdzie żadne z rodziców nie chcę lub nie potrafi nawiązywać kontaktów emocjonalnych (np.rozmowa, uśmiech) i fizycznych (przytulanie, pieszczenie, głaskanie itp.) z dzieckiem. Chodzi tu przede wszystkim o brak obecności emocjonalnej oraz fizycznej, braku ciepła dotyku, pieszczot. Rodzic jeśli już się pojawia to tylko wtedy, gdy dziecko chce jeść, lub gdy potrzeba mu zmienić pieluchę itp. Jeśli dziecko pomimo zaspokojenia tych potrzeb płacze, krzyczy to opiekun najczęściej używa przemocy, aby dziecko "uciszyć", lub je ignoruje. Choroba sieroca występuje w rodzinach, gdzie często jest problem z alkoholem, narkotykami; nie jest to reguła. Wielu rodziców mających zwykle głębokie zaburzenia osobowości dopuszcza się strasznych zaniedbań i nadużyć na dzieciach "na trzeźwo". Widzą w nich przyczynę swoich kłopotów, nie potrafią czerpać radości z posiadania dziecka, często traktują je jak kozła ofiarnego. Czynnikiem sprzyjającym zaniedbaniom dzieci przez rodziców jest także bieda, nędza, choroba psychiczna, zaburzenia osobowości.
Jeśli nastąpi we wczesnym dzieciństwie (do dwóch lat), skutki mogą być nieodwracalne lub trudno odwracalne. Objawami są: niedostateczne lub nadmierne poczucie winy oraz znaczne osłabienie lub brak umiejętności nawiązywania i utrzymania emocjonalnych więzi oraz bujanie się.
Dzieci starsze i nastolatki dotknięte chorobą cechują się problemami z:
- wyobraźnią
- koncentracją uwagi
- ze zrozumieniem siebie i innych
- własną inicjatywą
- logicznym rozumowaniem
- abstrakcyjnym myśleniem
Borykają się również z bardzo silną potrzeba więzi emocjonalnych i ogromnym strachem przed bliskością, pragnieniem silnych bodźców emocjonalnych, oziębłością, egocentryzm, egoizm wyuczoną bezradnością, zaniżaną empatią lub jej brakiem. Często takie osoby zasilają szeregi bezdomnych. Wysoki procent dzieci wchodzi w konflikt z prawem, niejednokrotnie popełniając zbrodnie bez wyrzutów sumienia.
Zobacz też: style przywiązania się
