Czesław Witoszyński
Z Wikipedii
Czesław Maciej Witoszyński, urodzony w 1875 w Horoszkach, zmarły w 1948 w Łodzi, inżynier mechanik, konstruktor maszyn, profesor aerodynamiki, nazywany ojcem polskiego lotnictwa.
Urodzony na Podlasiu, ukończył gimnazjum filologiczne w Częstochowie, studia na Wydziale Matematyki w Sankt Petersburgu, gdzie zainteresował się mechaniką stosowaną. Następnie wyjechał na dalsze studia do Belgii na Uniwersytet w Liege, gdzie 2 lata później zdobył dyplom inżyniera mechanika z wyróżnieniem.
Po studiach wrócił do Polski i osiadł w Warszawie[1], gdzie początkowo pracował jako konstruktor w fabryce maszyn i konstrukcji stalowych Borman i Szwede, później zakłada ze wspólnikiem fabrykę pomp. Pierwsza publikacja w 1909 w "Przeglądzie Technicznym" dotyczącą pomp, w międzyczasie interesuje się rodzącym się lotnictwem.
Wraz z organizowaniem się Politechniki Warszawskiej w 1915 bierze w tym udział, co zaawocowało w 1922 otwarciem regularnych studiów lotniczych. Dzięki wsparciu Stefana Drzewieckiego zajął się projektowaniem i konstrukcją polskich szybowców, co możliwe było dzięki zbudowaniu tunelu aerodynamicznego[2]. W latach 1922-1925 powstały tu pierwsze szybowce i samoloty RWD[3].
W 1927 dzięki wysiłkom profesora Witoszyńskiego powstaje Instytut Aerodynamiczny w Warszawie, gdzie powstaje kolejnych pięć tuneli aerodynamicznych. Stał on się szybko znaczącym ośrodkiem lotniczej myśli technicznej. W tym czasie powstały też różne jego publikacje - od konstrukcji pomp wirnikowych, przez nową metodę obserwacji niektórych typów przepływów w tunelu aerodynamicznym, po praktyczną metodę obliczania właściwości aerodynamicznych skrzydła.
Po wybuchu II wojny światowej mieszkał na terenie zajętego przez Niemców Instytutu i był jego administratorem. Pomimo, że starał się opóźnić uruchomienie zniszczonych w 1939 tuneli aerodynamicznych, w 1942 został przez Państwo Podziemne skazany na infamię. Po Powstaniu warszawskim znalazł się w obozie przejściowym w Pruszkowie.
Z zarzutów o kolaborację został uwolniony w 1946 przez powołaną specjalnie komisję przez Uniwersytet Łódzki i Politechnikę Łódzką. Po wojnie przeniósł się do Łodzi, gdzie kierował katedrą aerodynamiki i zajmował się problemami aerodynamiki naddźwiękowej.
Członek Akademii Nauk Technicznych i Polskiej Akademii Umiejętności, profesor Politechniki Warszawskiej i Łódzkiej, doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej. Współzałożyciel Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej oraz autor wielu prac poświęconych lotnictwu.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Przez pewien czas mieszkał na Nowych Włochach w domu przy ul. Świerszcza 2, który w 1945 przez kilka miesięcy zajmowało NKWD
- ↑ Tunel ten służył do poszukiwań optymalnych kształtów części samolotów, sprawdzania stateczności i manewrowości maszyn, a także określenie wielkości obciążeń poszczególnych elementów.
- ↑ Konstrukcji między innymi Stanisława Wigury
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Botanik który był humanistą
- Nowe świadectwa w katowni NKWD Moja dzielnica Włochy
