Wikipedysta:DaKa/Rumunia w eliminacjach do Euro 2008
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł dotyczy niedawnego lub trwającego wydarzenia. Informacje w nim zamieszczone mogą się zmienić. |
Spis treści |
[edytuj] Tło
Po Euro 2000, ostatnim turnieju piłkarskim, w którym brała udziała reprezentacja Rumunii, z kadry zaczęli odchodzić piłkarze, którzy w latach 90. odnieśli z nią największe sukcesy w historii, tj. ćwierćfinał Mundialu 1994, 1/8 finału Mundialu 1998 i dwa starty w mistrzostwach Europy (1996 i 2000). Pokolenie Gheorghe Hagiego, Gheorghe Popescu, Bogdana Stelei, Dorinela Munteanu pożegnało się z reprezentacją albo po Euro 2000, albo po kolejnych, przegranych eliminacjach, w latach 2000-2005.
Od 2000 do 2005 roku drużynę narodową prowadziło aż czterech szkoleniowców; Ladislau Bölöni, Gavril Balint (w jednym meczu) oraz Gheorghe Hagi prowadzili zespół w kwalifikacjach do Mundialu 2002, przegranych dopiero w barażach, a Anghelowi Iordănescu - twórcy sukcesów z lat 90. - nie udało się awansować do Euro 2004 (trzecie miejsce w grupie, za Danią i Norwegią). Iordănescu odszedł w połowie eliminacji do Mundialu 2006. Jego następca - Victor Piţurcă - przegrał dwa najważniejsze spotkania z Holandią i drużyna znów musiała zadowolić się trzecią lokatą w tabeli.
Dla Piţurki, który jest selekcjonerem od stycznia 2005 roku, to druga przygoda na tym stanowisku. Wcześniej pracował z kadrą w latach 1998-1999 (także zastąpił Iordănescu) i awansował z nią do Euro 2000, ale na pół roku przed turniejem pokłócił się w ówczesnym liderem drużyny Hagim i musiał złożyć dymisję. Zdecydowanie odmłodził on drużynę, nierzadko dając szansę debiutu nastolatkom. Jak się zdaje najważniejszym problemem zespołu jest brak konsolidacji oraz nieumiejętność przedłożenia potrzeb indywidualnych zawodników nad dobro drużyny; w rumuńskiej kadrze zawsze było wiele piłkarskich osobowości, grających w silnych zachodnich klubach, np. Christian Chivu z Romy, Adrian Mutu z AC Fiorentiny, wcześniej w Chelsea Londyn, czy X.
Na nienajlepszy obraz futbolu rumuńskiego do niedawna składały się takie czynniki jak: słabość sportowa i organizacyjna klubów oraz silne wpływy w piłkarskich centralach działaczy jeszcze z rozdania komunistycznego. Prezesem Rumuńskiego Związku Piłki Nożnej od 1990 roku jest były piłkarz Mircea Sandu, przez wielu krytykowany za X i przymykanie oka na panującą w związku korupcję. W wyborach w 2005 roku jego rywalem był niedawny reprezentant kraju Gheorghe Popescu, reprezentujący nowe, młode i dynamiczne, pokolenie działaczy piłkarskich, ale przegrał o niespełna osiemdziesiąt głosów.
Wydaje się, że piłkarska Rumunia powoli zaczyna wychodzić z zapaści. Póki co, skuteczniejsze w rozgrywkach europejskich od reprezentacji, są kluby: Steaua Bukareszt i Rapid Bukareszt. W sezonie 2005-2006 Steaua, prowadzona przez 37-letniego Cosmina Olăroiu, dotarła do półfinału Pucharu UEFA, pechowo (1:0, 2:4; bramka w drugim meczu stracona w ostatniej minucie) przegrywając walkę o wielki finał z Middlesbrough FC. W kolejnych rozgrywkach Steaua, po kilkuletniej nieobecności, awansowała do do fazy grupowej Ligi Mistrzów, gdzie, mimo iż wygrała 4:1 z Dynamem Kijów i zremisowała z mistrzem Francji Olympique Lyon, to zajęła trzecie miejsce, gwarantujące start w Pucharze UEFA. Rapid, którego trenerem jest równolatek Olăroiu, Răzvan Lucescu, dotarł do ćwierćfinału PUEFA, w którym po wyrównanej walce został wyeliminowany właśnie przez Steauę. Wcześciej pokonał m.in. mistrza Ukrainy Szachtara Donieck, zespół trenowany przez ojca Răzvana, byłego selekcjonera Rumunii Mirceę Lucescu.
Sukcesy zespołów klubowych, coraz większa aktywność młodych, nieuwikłanych w przeszłość komunistyczną działaczy i trenerów oraz nowe pokolenie piłkarzy, którzy, szczególnie po wejściu Rumunii do Unii Europejskiej, cieszą się zainteresowaniem największych zespołów Europy, mogą przyczynić się do renesansu rumuńskiej reprezentacji, która w walce o awans do Euro 2008 mierzy się z Holandią, Bułgarią, Słowenią, Albanią, Białorusią i Luksemburgiem.
[edytuj] Przygotowania
Reprezentacja prowadzona przez Victor Piţurkę przed rozpoczęciem eliminacji do Euro 2008 w 2006 roku rozegrała sześć meczów. Zmierzyła się z Armenią i Słowenią (podczas lutowego miniturnieju towarzyskiego na Cyprze), Urugwajem, Irlandią Północną i Kolumbią (podczas majowego miniturnieju towarzyskiego w USA) i - na finiszu przygotowań - z Cyprem. Bilans - 4 zwycięstwa, 1 remis i 1 porażka, bramki 8:2.
- 28.02.2006, Nikozja (Cypr): ARMENIA 2:0 (Maftei, Cociş)
- 01.03.2006, Larnaka (Cypr): SŁOWENIA 2:0 (Mazilu, Pečnik sam.)
- 24.05.2006, Los Angeles (USA): URUGWAJ 0:2
- 26.05.2006, Chicago (USA): IRLANDIA PÓŁNOCNA 2:0 (Buga, Niculae)
- 27.05.2006, Chicago (USA): KOLUMBIA 0:0
- 16.08.2006, Konstanta: CYPR 2:0 (Dica, Mutu)
W sześciu spotkaniach Piţurcă przetestował 36 zawodników. Tylko czterech piłkarzy po raz pierwszy zagrało w drużynie narodowej (Maftei, Pulhac, Pătraşcu i Buga), ale wielu wróciło do niej po kilkuletnich nieobecnościach.
|
|
* Przynależnośc klubowa i wiek zawodników na 1 września 2006, czyli dzień przed rozpoczęciem eliminacji.
[edytuj] Eliminacje - jesień 2006
Patrz Piłkarze powołani na wrześniowe mecze z Rumunią i Słowenią.
- 02.09.2006, Konstanca: RUMUNIA 2:2 (Rosu '40, Marica '55 - M.Petrow '82 i '83) – el.ME
Petkow - S.Angełow, Tunczew, Topuzakow, Lucio Wagner - Kisziszew (46, Jankow) - Pejew (46, Georgijew), S.Petrow, M.Petrow - Janković, Berbatow (62, Bożinow).
Opis i dokumentacja meczu na stronie UEFA
- 06.09.2006, Sofia: SŁOWENIA 3:0 (Bożinow, '58, M.Petrow '72, Telkijski '81) – el.ME
Iwankow - S.Angełow, Tunczew, Topuzakow, Lucio Wagner - Jankow (69, Kisziszew) - Georgijew (53, Telkijski), S.Petrow, M.Petrow - Janković, Bożinow (60, Jowow).
Kontuzje wyeliminowały z gry bramkarza Georgi Petkowa i napastnika Dimityra Berbatowa.
Opis i dokumentacja meczu na stronie UEFA
Patrz Piłkarze powołani na październikowe mecze z Holandią i Luksemburgiem.
- 07.10.2006, Sofia: HOLANDIA 1:1 (M.Petrow '11 - van Persie '61) – el.ME
Iwankow - S.Angełow, W.Iliew, Topuzakow, Lucio Wagner - Kisziszew, Jankow (82, Janković) - Jowow (55, Telkijski), S.Petrow, M.Petrow (62, Bożinow) - Berbatow.
Opis i dokumentacja meczu na stronie UEFA
- 11.10.2006, Luksemburg: LUKSEMBURG 1:0 (Tunczew '26) – el.ME
Iwankow - S.Angełow, Tunczew, Topuzakow, Lucio Wagner - Jankow (77, Kisziszew) - Telkijski, S.Petrow, Łazarow - Bożinow (68, Janković), Berbatow.
Za dwie żółte kartki pauzował pomocnik Martin Petrow.
Opis i dokumentacja meczu na stronie UEFA
Po meczu z Luksemburgiem zakończenie reprezentacyjnej kariery ogłosił 27-letni kapitan zespołu Stilijan Petrow. Nie wyjawił przyczyn swojej decyzji.
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- MECZ TOWARZYSKI:
15.11.2006, Žilina: SŁOWACJA 1:3 (Mintal '11, Sapara '53, Karhan '78 - Karadżinow '80)
Iwankow (46, Kolew) - W.Iliew, Tunczew (46, Żelew), J.Todorow, Zanew - Kisziszew (19, Pejew) - Telkijski (61, Karadżinow), Jankow, Georgijew (57, Jowow) - Bożinow (54, S.Todorow), Berbatow.
[edytuj] Podsumowanie roku 2006
W 2006 roku reprezentacja Bułgarii rozegrała dziewięć meczów, z których cztery wygrała, trzy zremisowała i dwa przegrała. Piłkarze strzelili łącznie dwanaście goli i tyle samo stracili. W spotkaniach eliminacji do Euro 2008 podopieczni Christo Stoiczkowa zdobyli osiem punktów: zanotowali dwa zwycięstwa i dwa remisy (z najgroźniejszymi rywalami do awansu Holandią i Rumunią). Pierwszą fazę kwalifikacji zakończyli na drugim miejscu w tabeli.
| Reprezentacja Bułgarii w 2006 roku |
W drużynie narodowej zagrało trzydziestu ośmiu zawodników, w tym jedenastu debiutantów. Najwięcej czasu - 630 minut - spędzili na boisku obrońcy Lewskiego Sofia, klubu, który miał największą reprezentację swoich piłkarzy, Elin Topuzakow (29 lat) oraz urodzony w Brazylii Lucio Wagner (30), który po raz pierwszy wystąpił w bułgarskiej kadrze w maju. Właśnie linia defensywna była najstabilniejsza ze wszystkich formacji; w obronie od początku roku najczęściej grali Topuzakow i Stanisław Angełow (28, Lewski), w maju dołączył do nich Lucio Wagner, a przed rozpoczęciem eliminacji Aleksandyr Tunczew (25, CSKA Sofia) zmienił na pozycji libero doświadczonego Rosena Kiriłowa (33, Liteks Łowecz). W bramce długo trwała rywalizacja między Georgi Petkowem (30, Lewski) a Dimityrem Iwankowem (31, Kayserispor); ostatecznie po słabszym występie Petkowa w pierwszym meczu kwalifikacyjnym, Stoiczkow postawił na Iwankowa, który występował w pierwszej jedenastce już do końca roku.
Strzelcem największej liczby bramek był Martin Petrow (27, Atletico Madryt) - w siedmiu meczach zdobył pięć goli, w tym wszystkie dla Bułgarii w ważnych spotkaniach z Holandią i Rumunią. Ani razu do bramki rywali nie trafił Dimityr Berbatow (25, Tottenham Hotspur), lider linii ataku i jeden z najbardziej znanych piłkarzy bułgarskich. On i Waleri Bożinow (20, Juventus Turyn) byli faworytami selekcjonera do gry w napadzie; w razie niedyspozycji jednego z nich Stoiczkow sięgał po Zorana Jankovicia (32, Liteks) lub Swetosława Todorowa (28, Wigan Athletic), a w majowym turnieju towarzyskim szansę dostał Waleri Domowczijski (20, Lewski).
Stoiczkow stosował zwykle ustawienie 4-1-2-1-2, czyli czterech obrońców, pomocnik defensywny, dwóch bocznych, pomocnik ofensywny i dwu napastników. Niekiedy - jak w spotkaniu z Holandią - wzmacniał linię pomocy kosztem jednego atakującego. W drugiej linii oprócz Martina Petrowa (lewy pomocnik) grali także kapitan drużyny Stilijan Petrow (27, Aston Villa; ofensywny, często wymieniał się pozycjami z Martinem Petrowem), który po spotkaniu z Luksemburgiem w październiku niespodziewanie ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej, oraz - na pozycji defensywnego pomocnika - doświadczony Radostin Kisziszew (32, Charlton Athletic), coraz częściej ustępujący miejsca młodszemu Czawdarowi Jankowowi (22, Hannover 96). Najwięcej problemów sprawiała Stoiczkowowi obsada prawej pomocy; tam na zmianę występowali Dimityr Telkijski (29, Lewski), Błagoj Georgijew (25, Crvena Zvezda Belgrad), Christo Jowow (29, Lewski) i wracający do kadry po dwuletniej nieobecności Georgi Pejew (27, Dynamo Kijów).
Reprezentacja Bułgarii zaczęła rok na 39. miejscu w rankingu FIFA. W ciągu dwunastu miesięcy zanotowała spadek o cztery pozycję. Do kolejnej fazy eliminacji do mistrzostw Europy przystąpi bez kapitana Stilijana Petrowa oraz - najprawdopodobniej - najlepszego strzelca Martina Petrowa, który na początku listopada doznał poważnego urazu i według pierwszej opinii lekarzy nie będzie mógł grać przez ponad pół roku.
[edytuj] Eliminacje - wiosna 2007
[edytuj] Eliminacje - jesień 2007
- 08.09.2007, w: HOLANDIA – el.ME
- 12.09.2007, d: LUKSEMBURG – el.ME
- 17.10.2007, w: ALBANIA – el.ME
- 17.11.2007, d: RUMUNIA – el.ME
- 21.11.2007, w: SŁOWENIA – el.ME
[edytuj] Tabela końcowa
FRF • I liga • II liga • Puchar Rumunii • Superpuchar Rumunii • Reprezentacja A • PEMK 1985-86 • Kluby • Piłkarze • Trenerzy
