Dead Kennedys
Z Wikipedii
Dead Kennedys | |
Rok założenia | 1978 |
Pochodzenie | Stany Zjednoczone |
Gatunek | punk |
Strona internetowa |
Dead Kennedys – amerykański zespół punk rockowy, uważany za jednego z najważniejszych przedstawicieli tego gatunku muzycznego. Działał w latach 1978-1986. Wznowił działalność w 2001 r.
Zespół Dead Kennedys został założony w 1978 w San Francisco. Pierwotny skład stanowili: wokalista Jello Biafra (właściwie Eric Boucher), basista Klaus Flouride (właściwie Geoffrey Lyall), gitarzysta East Bay Ray (właściwie Ray Pepperell), perkusista Ted (właściwie Bruce Slesinger). W pierwszych latach działalności byli znani w San Francisco, za sprawą działalności koncertowej i dwóch singli: California Über Alles i Holiday in Cambodia. W 1979 roku rozgłos zespołowi przyniósł start Jello Biafry w wyborach na burmistrza San Francisco (zdobył 4. miejsce i otrzymał 3% głosów). W tym samym roku członkowie zespołu założyli własną niezależną wytwórnię płytową Alternative Tentacles.
W 1980 ukazał się ich pierwszy album: Fresh Fruit for Rotting Vegetables (za ciekawostkę można uznać fakt, iż pod koniec lat 80. doczekała się reedycji w Polsce, nakładem wytwórni Polton), nowym perkusistą został Darren H. Peligro (wł. Darren Henley), który wprowadził nowy, dynamiczny styl do muzyki zespołu. Okładka EPki In God We Trust, Inc. z 1981 z bluźnierczą okładką przedstawiającą Jezusa przybitego do krzyża z banknotów, wywołała duży skandal.
W tym samym roku singel o prowokacyjnym tytule Too Drunk to Fuck, mimo zakazu publicznego odtwarzania, osiągnął szczyt brytyjskiej listy przebojów. Rok później ukazała się kolejna płyta Dead Kennedys – Plastic Surgery Disasters. W następnych latach członkowie zespołu poświęcili się innym projektom muzycznym aby powrócić na scenę w 1985, wraz z pojawieniem się albumu Frankenchrist.
Wybuchnął kolejny skandal – w związku z plakatem dołączanym do płyty autorstwa szwajcarskiego artysty H. R. Gigera, grupa została oskarżona o obsceniczność i szerzenie pornografii. Ostatecznie zapadł wyrok uniewinniający, w międzyczasie ukazał się kolejny album Dead Kennedys Bedtime for Democracy. Jeszcze przed jego nagraniem, w styczniu 1986, J. Biafra, zniechęcony oskarżeniami i nagonką na zespół, podjął decyzję o rozwiązaniu grupy. Ostatni koncert zespołu odbył się w marcu 1986 w San Francisco Bay Area.
W 1987 r. ukazała się składankowa płyta Give Me Convenience or Give Me Death. J. Biafra rozpoczął karierę solową, współpracując z innymi wykonawcami (m.in. D.O.A., Nomeansno, Lard) oraz wydając płyty z przemówieniami na tematy polityczne i społeczne.
W 2001 po wygranym procesie sądowym z J. Biafrą, dotyczącym honorariów i praw do nagrań zespołu, pozostali członkowie grupy zdecydowali wznowić działalność, wokalistę zastąpił Brandon Cruz. W takim składzie zespół zawitał m.in. do Polski (Kraków, 2002). W 2003 wokalistą został Jeff Penalty. Biafra odciął się od reaktywowanego zespołu, określając go jako the world's greediest karaoke band.
Muzykę zespołu Dead Kennedys można określić jako połączenie prostego rock'n'rolla z punkrockiem, zarówno "artystycznym", wywodzącym się ze Wysp Brytyjskich, jak i tym żywiołowym, charakterystycznym dla sceny amerykańskiej. Nie brak również wpływów muzyki pop, country, zazwyczaj jednak w formie pastiszu.
Bunt wobec otaczającej artystów rzeczywistości lat 70. i 80. XX w. przejawiał się już w samej nazwie zespołu, tytułach płyt i utworów, ich formie graficznej, a przede wszystkim w bezkompromisowanych tekstach śpiewanych przez J. Biafrę. W prowokacyjny i szyderczy sposób prezentuje on istniejący system polityczny, cyniczność i głupotę establishmentu, prawicowy fundamentalizm religijny, wyśmiewa ogłupienie amerykańskiego społeczeństwa kulturą masową, konsumpcjonizmem, różnego rodzaju modami, snobizmem, także w kulturze.
Wybrane utwory: Let's Lynch the Landlord, Chemical Warfare, California Über Alles, Holiday in Cambodia, Trust Your Mechanic, Goons of Hazzard, MTV - Get off the Air, Take This Job and Shove It, Too Drunk to Fuck, Kill the Poor.
[edytuj] Dyskografia
- 1980 Fresh Fruit for Rotting Vegetables
- 1982 Plastic Surgery Disasters
- 1985 Frankenchrist
- 1986 Bedtime for Democracy
- 1987 Give Me Convenience or Give Me Death
- 1988 In God We Trust, Inc./Plastic Surgery Disasters
- 2001 Mutiny on the Bay [live]
- 2004 Live at the Deaf Club 1979