Raymond Pepperell
Z Wikipedii
Raymond Pepperell Junior, bardziej znany jako East Bay Ray – był głównym gitarzystą znanej punkowej grupy z zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych Dead Kennedys. Zaraz po depresyjnym zawodzeniu wokalisty Jello Biafry, brzęczące, inspirowane surfingiem i połamane dźwięki gitary Pepperella były czynnikiem definiującym muzykę zespołu, a co za tym idzie, całej tzw. "drugiej fali" amerykańskiego punku.
Dead Kennedys był szczególnie charakterystycznym zepołem hard core. Chociaż większość ich muzyki była głośna, szybka i agresywna, dodawali do niej liczne eklektyczne ozdobniki, które były bardzo łatwe do przeoczenia. Te eksperymenty były głównie reprezentowane właśnie w gitarze East Bay Ray, który wskazówki czerpał z takich źródeł, jak muzyka filmowa (partytury z filmów szpiegowskich i filmów typu spaghetti western autorstwa Ennio Morricone), instrumentalny surf rock (gitara stylizowana na Dicku Dale'u i George'u Tomsco z The Fireballs), czy psychodeliczna muzyka lat sześćdziesiatych (szczególnie wczesna muzyka zepołu Pink Floyd) z ich firmowym pogłosem. Z pomocą Jello Biafra i Klausa Flouride'a podniósł porywistą grę na gitarze do rangi rzemiosła.
W wywiadach East Bay Ray wymieniał grę Syda Barretta na pierwszym albumie Pink Floyd Piper at the Gates of Dawn oraz muzyka towarzyszącgo Elvisowi Presleyowi Scotty'ego Moore'a, jako te, które wywarły na niego ogromny wpływ. Muzyk zarzeka się, że muzyka sufingowa wpływała na niego bez jego świadomości, wzięło się to po prostu z tego, że dorastał w Kalifornii. Jego zamiłowanie do spaghetti westernów zostało udowodnione na 7-calowym singlu z 1984 "Trouble in Town"/"Poison Heart".
Kiedy Dead Kennedys w lutym 1986 przestało koncertować, brał udział w kilku projektach m.in. Raï w Algierii (wspólnie z basistą Red Hot Chili Peppers Flea oraz Robertem Frippem). Napisał też ścieżkę dźwiękową do pierwszego niezależnego filmu Davida Segala i Scotta McGhee. Dodał też swoją gitarę do albumu Broke zepołu (həd) pe w piosence "Waiting to Die".
