Dick White

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Sir Dick White (Goldsmith) (20 grudnia 1906 - 1993) - długoletni pracownik brytyjskich tajnych służb, od 1953 do 1956 roku Dyrektor Generalny Security Service, następnie od 1956 do 1968 roku Dyrektor Generalny MI6. Jako jedyny do tej pory był szefem brytyjskiej Służby Bezpieczeństwa - MI5 oraz Tajnej Służby Wywiadowczej MI6, pracował w służbach wywiadowczych przez 32 lata, ciesząc się opinią wybitnego profesjonalisty.

Urodzony w Tonbridge, ukończył Bishop's Storford College, a potem Christ Church w Oxfordzie. Przez dwa lata uczęszczał na wykłady na uniwersytetach stanowych Michigan i Kalifornia, następnie krótko uczył w szkole. Swoją karierę w tajnych służbach rozpoczął w 1936 roku, wstępując do brytyjskiej Służby Bezpieczeństwa (Security Service) znanej bardziej jako MI5. W ramach wstępnego szkolenia spędził 9 miesięcy w Niemczech tuż przed II wojną światową. Podczas wojny służył w wywiadzie wojskowym, awansując do stopnia pułkownika, był m.in. w sztabie Naczelnego Dowódcy sił sojuszniczych w Europie, gen. Dwighta Eisenhowera.

Po wojnie służył w MI5, gdzie w 1946 roku został naczelnikiem Wydziału B (kontrwywiadu), zajmował to bardzo ważne stanowisko do 1953 roku, kiedy został zastępcą dyrektora generalnego, później dyrektorem MI5. Po incydencie z nieudaną próbą poznania rozwiązań technicznych zacumowanego w porcie Portsmouth radzieckiego krążownika "Ordżonikidze" przez nurka Lionela Crabba, White został mianowany dyrektorem MI6. Nominacji dokonano pośpiesznie w celu ukarania wywiadu za skompromitowanie rządu nieudolnym szpiegowaniem okrętu, którym przybył do Wielkiej Brytanii Nikita Chruszczow. White był pierwszym szefem MI6, który nie wywodził się z szeregów zawodowych wojska lub marynarki.

Po objęciu stanowiska dyrektora generalnego Tajnej Służby Wywiadowczej dowiedział się, że kierownictwo tej instytucji zignorowało jego zalecenie całkowitego odsunięcia Harolda (Kima) Philby'ego od wszelkich kontaktów z wywiadem. White przesłuchiwał Philby'ego w 1951 roku i był przekonany, że jest on radzieckim agentem. Ówczesny premier Harold Macmillan oświadczył publicznie kilka miesięcy wcześniej, że nie znaleziono żadnych dowodów przeciwko Philby'emu. Zdobywszy dowody, White wysłał Nicholasa Elliptta do Bejrutu, gdzie Philby z rekomendacji MI6 pracował jako korespondent brytyjskich gazet. Elliott miał uzyskać zeznania o pracy Kima Philby'ego dla radzieckiego wywiadu. Akcja zakończyła się fiaskiem, a Philby zbiegł do Moskwy. White odszedł z MI6 na emeryturę w 1968 roku i został doradcą ds. wywiadu i kontrwywiadu Biura Prezydium Rady Ministrów. Oficjalnie przeszedł w stan spoczynku w 1972 roku, ale i wówczas pozostał w dyspozycji rządu, gotów na każde wezwanie. Zmarł w 1993 roku.