Dominik Guzmán
Z Wikipedii
św. Dominik Guzmán (ur. ok. 1172 w Calaruega, zm. 6 sierpnia 1221 w Tuluzie) - duchowny katolicki, założyciel Zakonu Kaznodziejów (dominikanów), święty Kościoła katolickiego.
Ojcem św. Dominika był Feliks Gusmano (Guzmán), zaś matką bł. Joanna Guzmán. Miał kilkoro rodzeństwa, a wśród nich bł. Manesa Guzmana oraz Antoniego - kapłana diecezjalnego. Studiował w Palencji najpierw nauki wyzwolone, potem zaś teologię. Święcenia kapłańskie przyjął w 1196 i natychmiast został kanonikiem katedry w Osma. Będąc świadkiem najazdu pogańskich Kumanów na Turyngię, poprosił papieża Innocentego III o pozwolenie na wyruszenie na misję do Kumanów. Z niewiadomych przyczyn zgody nie otrzymał, postanowił więc nawracać heretyków – albignesów i waldensów, którzy zdobyli silne wpływy na południu Francji i w północnej Hiszpanii. Heretycy atakowali wtedy kościół za przepych i majątki, więc Dominik postanowił, że nie będzie miał niczego. Niedługo potem dołączyło do niego kilkunastu cystersów, którzy postanowili wieść życie apostolskie tak jak on. W 1215 pierwsi dominikanie złożyli na ręce św. Dominika śluby zakonne. W tym samym roku Innocenty III zatwierdził nowy zakon. Zakon rozwijał się poszukując swojego zadania poza nawracaniem heretyków. Dominikowi przyśnili się święci Piotr i Paweł, którzy polecili mu, by wysyłał swych uczniów na cały świat. Tak też uczynił i dominikanie ruszyli do Włoch, Hiszpanii i Francji. W 1218 papież Honoriusz III zatwierdził nowe reguły zakonu oraz nazwę: Zakon Kaznodziejski.
Dominik Guzmán zmarł 6 sierpnia 1221 w Tuluzie. 13 lipca 1234 papież Grzegorz IX wyniósł go do świętości.
 |
poprzednik - |
Generał zakonu dominikanów |
następca Jordan z Saksonii |
