Echo 1
Z Wikipedii
Echo 1 - A-10 Echo, Echo X - pierwszy eksperyment NASA z dziedziny telekomunikacji satelitarnej. Amerykański pasywny satelita łącznościowy. Metalizowany balon o średnicy 30 m, który miał odbijać sygnały radiowe. Wystrzelony 13 maja 1960 (09:16:05 GMT) rakietą Thor Delta z Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy'ego. Echo 1 nie osiągnął orbity z powodu awarii 2. członu rakiety. Zaplanowaną dla niego misję wykonał podobny balon Echo 1A.
Mimo że idea pasywnej komunikacji satelitarnej została zarzucona, eksperymenty z balonami serii Echo przyniosły wiele cennych doświadczeń w zakresie śledzenia obiektów w przestrzeni kosmicznej.
Istnieją też opinie[1], że satelity Echo (również Echo 1A i Echo 2) miały służyć także celom militarnym, jako astronomiczny punkt odniesienia dla precyzyjnego wyznaczenia położenia geograficznego Moskwy. Te precyzyjne pomiary miały rzekomo być wykorzystane do wycelowania rakiet balistycznych.
Spis treści |
[edytuj] Budowa i działanie
Satelita został wyprodukowany przez firmy Sheldahl i Grumman dla Langley Research Center, część NASA.
Balon ważył 56,2 kg i miał średnicę 30,5 m. Średnia grubość powłoki wynosiła 12,7 nm. Powleczony mylarem. Energię elektryczną zapewniało 70 ogniw słonecznych ładujących 5 akumulatorów NiCd. Na potrzeby telemetrii używano nadajnika radiowego na częstotliwości 107,9 MHz.
Odbijane sygnały miały mieć częstotliwość 960 i 2390 MHz.
Indeks COSPAR: 1960-F07
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Raport NASA, pt. The Echo I Inflation System (en)
- Raport NASA, pt. Project Echo: Antenna Steering System (en)
- Raport NASA, pt. A Comparison of Theory and Observation of the Echo I Satellite (en)
- Raport NASA, pt. Project Echo: Satellite-Tracking Radar (en)
[edytuj] Bibliografia
- JPL (en)
- Langley Reasearch Center NASA (en)
- NSSDC Master Catalog (en)
- Encyclopedia Astronautica (en)
[edytuj] Przypisy
- ↑ Angle of Attack: Harrison Storms and the Race to the Moon M. Gray, s. 5-6, W. W. Norton & Co Inc, 1992, ISBN 0-393-01892-X.
