Elżbieta Kazimierzówna
Z Wikipedii
Elżbieta Piastówna (Kazimierzówna) (około 1326 - 1361) - księżniczka polska z dynastii Piastów, księżna pomorska.
Elżbieta była najstarszą córką króla Kazimierza Wielkiego i Aldony Anny. Skierowany głównie przeciwko Krzyżakom układ o współpracy polsko-pomorskiej między Kazimierzem Wielkim a księciem wołogosko-słupskim Bogusławem V, zawarty 24 lutego 1343 roku w Poznaniu został wzmocniony ogłoszeniem zaręczyn Elżbiety i Bogusława. Ślub i wesele odbyły się w dniu świętego Macieja Apostoła także w Poznaniu. Elżbieta w posagu dostała od ojca 20 tysięcy kop groszy praskich.
Księżna często przebywała na zamku w Darłowie. Urodziła córkę, również noszącą imię Elżbieta i syna Kazimierza zwanego powszechnie Kaźkiem. Córka Elżbiety w 1363 roku została wydana przez dziadka Kazimierza w Krakowie za cesarza rzymsko-niemieckiego Karola IV. Jedna z wielu wydanych z tej okazji uczt przeszła do historii jako "Uczta u Wierzynka". Elżbieta jednak nie doczekała tego wydarzenia, gdyż zmarła w 1361 roku w klasztorze augustianów eremitów w Świątkach koło Szczecinka. Tam też została pochowana.
