Emil Geyer
Z Wikipedii
Emil Geyer (ur. 23 kwietnia 1848 w Łodzi, zm. 13 września 1910 w Berlinie), przemysłowiec łódzki, działacz społeczny
Syn Ludwika. Ukończył Wyższą Szkołę Techniczną we Wrocławiu. Był dyrektorem do spraw technicznych i współwłaścicielem przedsiębiorstwa bawełnianego swojego ojca. Po śmierci brata Gustawa w 1893 roku powołany na stanowisko prezesa.
W latach 1888-1890 był komendantem łódzkiej straży pożarnej, a w 1898 roku jednym z założycieli i współwłaścicieli sieci tramwajowej. W latach 1902-1904 był inicjatorem utworzenia kartelu przędzalń bawełnianych, także wiceprezesem Komitetu Giełdowego i członkiem Urzędu Starszych Zgromadzenia Kupieckiego oraz prezesem Łódzkiego Banku Kupieckiego, Polskiego Towarzystwa Teatralnego oraz Szpitala Pedriatycznego Anny Marii. Był także akcjonariuszem Towarzystwa Elektrycznego, cukrowni Aszych i fabryki chemicznej Rędziny. Z czasem osiadł w Warszawie i mieszkał przy Alei Róż 2.
Jego syn Mariusz Geyer był żołnierzem AK, zginął w 1943 roku. Córka wyszła za mąż za ekonomistę Antoniego Kostaneckiego.
