Fallschirmjäger
Z Wikipedii
Fallschirmjäger * (niem. "strzelec spadochronowy") – ogólna nazwa jednostek skoczków spadochronowych Luftwaffe walczących podczas II wojny światowej.
W 1938 roku z rozkazu Göringa, na bazie istniejących już kilku batalionów spadochronowych, uformowano złożoną z trzech regimentów dywizję znaną jako 7 Dywizja Powietrzna. Podczas wojny 7. Dywizja została zreorganizowana i na jej bazie utworzono kilka elitarnych jednostek, z których pierwszą był 1. Dywizjon Skoczków Spadochronowych.
Formacje te były zorganizowane i wyposażone jak piechota zmotoryzowana i często były wykorzystywane jako jednostki szybkiego reagowania na froncie zachodnim.
Oddziały Fallschirmjäger brały udział w wielu ważnych bitwach i operacjach II wojny światowej, m.in. w Norwegii w 1940 roku, w bitwie o Kretę w 1941 roku, w walkach o Normandię w 1944 roku i w końcowym etapie wojny we Włoszech (np. 1 Dywizjon Skoczków Spadochronowych walczył w charakterze piechoty w bitwie o Monte Cassino).
