Piechota zmotoryzowana
Z Wikipedii
Piechota zmotoryzowana – rodzaj piechoty w składzie wojsk lądowych, wyposażonej w samochody terenowe, transportery opancerzone, a nawet bojowe wozy piechoty, które służą jej przede wszystkim jako środki transportu na pole walki lub w przypadku trop i bwp również jako środek wsparcia ogniowego.
Spis treści |
[edytuj] Historia rozwoju
Założeniem powstania piechoty zmotoryzowanej było, aby mogła ona nadążyć za szybko nacierającymi czołgami i ochraniać je przed atakiem przeciwnika. Podczas I wojny światowej pierwsze ataki czołgów, przeprowadzone z powodzeniem, przerywały silnie umocnione linie przeciwnika, spychając go w głąb terytorium. W następstwie szybkiego poruszania się czołgów klasyczna piechota nie nadążała za pojazdami. Pozostawione bez osłony czołgi zaczęły ponosić straty od przeciwnika, który w międzyczasie zdążył ochłonąć lub podciągnąć odwody i natarcie załamywało się. Piechota, początkowo przewożona ciężarówkami, była w stanie nadążyć za czołgami i w razie potrzeby szybko przyjść im z pomocą. Z drugiej strony nieosłaniane ciężarówki byłyby łatwym celem dla przeciwnika.
Doświadczenia wojenne i rozwój techniki bojowej spowodował powstanie opancerzonych wozów bojowych. Transportery często miały zespoły gąsienic napędowych ułatwiających poruszanie w terenie. Pojazdy te poza funkcją transportową posiadały pancerz, chroniący żołnierzy przed ostrzałem z broni ręcznej i odłamkami granatów. Szeroko stosowane transportery opancerzone, w tym najsłynniejszy niemiecki transporter Sd.Kfz.251 były źródłem sukcesów armii niemieckiej w operacjach typu Blitzkrieg. Często wyposażano transportery opancerzone w jeden lub więcej karabinów maszynowych, lekkie działa lub moździerze. W czasie II wojny powstały transportery w wielu odmianach, od pojazdów transportowych – Sd.Kfz.7, do pojazdów posiadających możliwość zwalczania czołgów lub samolotów.
[edytuj] Działanie piechoty zmotoryzowanej
W zależności od rodzaju wyposażenia może ona przemieszczać się na środkach transportu i walczyć po spieszeniu, przemieszczać się na uzbrojonych i opancerzonych środkach i walczyć po spieszeniu przy wsparciu tychże środków, lub walczyć na bojowych wozach piechoty bez spieszania. Dysponując nowoczesnym uzbrojeniem jest zdolna do ścisłego współdziałania z czołgami, oraz do prowadzenia wszystkich rodzajów i form walki.
Jednostki piechoty zmotoryzowanej mogą działać w różnym terenie i warunkach pogodowych. Są zdolne do realizowania wielu zadań w całym spektrum konfliktu, szczególnie w działaniach innych niż wojna (działania na rzecz wsparcia pokoju}.
Z powodu ich zdolności do przerzutu mogą być dominującym rodzajem wojsk w szybko rozwijających się działaniach. W takich przypadkach mogą wcześnie przejmować inicjatywę, opanować i utrzymać teren oraz zmasowanym ogniem zatrzymać przeciwnika. Są szczególnie przydatne do działań w trudnym terenie, miastach lub terenie zabudowanym. Jednostki te mogą przenikać i szybko poruszać się w strefie tyłowej przeciwnika w celu wykonania zadań w połączeniu z wojskami pancernymi i zmechanizowanymi.
Jednostki piechoty zmotoryzowanej osiągają zamierzone efekty poprzez zastosowanie organicznych i wspierających sił i systemów uzbrojenia.
[edytuj] Klasyfikacja
Piechota zmotoryzowana to część składowa wojsk nieopancerzonych (obok pododdziałów desantowo-szturmowych i powietrznodesantowych oraz jednostek piechoty górskiej).
Przy innym podziale wchodzi w skład jednostek walczących (obok wojsk pancernych i zmechanizowanych, piechoty górskiej, desantowo szturmowych i kawalerii powietrznej).
