Feniks (mitologia)
Z Wikipedii
Feniks (gr. foinix, łac. phoenix) - mityczny ptak, uznawany za symbol Słońca, wiecznego odradzania się życia.
Był znany wszystkim pisarzom starożytności klasycznej, poczynając już od Herodota, według którego miał przybywać z Arabii co 500 lat.
Według innych pisarzy był to ptak indyjski o purpurowo-złotym (ognistym) upierzeniu, który przebywał w powietrzu 500 lat, następnie miał przylatywać do Heliopolis w Egipcie, gdzie spalał się jakoby na ołtarzu świątyni na popiół. Już następnego jednak dnia miał się odradzać z popiołów (powiedzenie "jak feniks z popiołów"), a trzeciego - zupełnie dorosły - pozdrowiwszy kapłana, miał odlatywać na kolejne 500 lat. Według jeszcze innych pisarzy zjawiał się co: 1461 i 7006 lat.
Według niektórych to greckie podanie jest być może związane ze świętą egipską czaplą, która jest symbolem wiecznie się odradzającego wschodzącego Słońca. Jej złote i purpurowe upierzenie symbolizowało wschód Słońca w Egipcie.
Feniks najczęściej był portretowany na tle Słońca ze skrzydłami wzniesionymi do lotu.
Podobno Feniks siadał tylko na drzewie Paulownia cesarska, bo to drzewo posiada zdolność odradzania się ze ściętego pnia.
Zobacz też:
