Fernando Meligeni
Z Wikipedii
Fernando Ariel Meligeni (ur. 12 kwietnia 1971 w Buenos Aires, Argentyna), tenisista brazylijski, zwycięzca 10 turniejów zawodowych w grze pojedynczej i podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Leworęczny Brazylijczyk był w 1989 w czołówce światowej juniorów (nr 3) i wygrał nieoficjalne mistrzostwa świata Orange Bowl. W 1990 rozpoczął karierę zawodową. W 1993 wygrał trzy turnieje challengerowe oraz osiągnął 1/8 finału w wielkoszlemowym French Open. Pierwsze zwycięstwo turniejowe w cyklu ATP Tour odniósł w 1995, pokonując w finale w Bastad Norwega Christiana Ruuda. Był w tymże roku w finale w Meksyku, gdzie uległ mistrzowi nawierzchni ziemnej Musterowi. W 1996 wygrał turniej w Pinehurst, po finałowym zwycięstwie nad powracającym do tenisa weteranem Wilanderem. W 1997 zaliczył co najmniej ćwierćfinały w sześciu turniejach i odniósł zwycięstwo nad wiceliderem rankingu światowego Michaelem Changiem. W 1998 świętował trzecie zwycięstwo turniejowe - pokonał w finale w Pradze reprezentanta gospodarzy Dosedela.
W 1999 zanotował najlepszy rezultat w historii swoich startów wielkoszlemowych. Doszedł do półfinału French Open, pokonując m.in. Patricka Raftera, Felixa Mantillę i Alexa Corretję. Przegrał w czterech setach z Ukraińcem Andriejem Miedwiediewem.
Był jeszcze dwukrotnie finalistą turniejów zawodowych w singlu - w 2001 w Salwadorze (przegrał z Janem Vackiem) i w 2002 w Acapulco (przegrał z Carlosem Moyą). W 2002 pokonał na turnieju w Waszyngtonie Amerykanina Andy Roddicka. Karierę zakończył wiosną 2003. Najwyżej klasyfikowano go w listopadzie 1999 (nr 25 ATP), a pierwszej setki rankingu nie opuszczał w latach 1992-2002.
Nieco niżej klasyfikowany w deblu (w marcu 1997 nr 34 ATP), może jednak pochwalić się siedmioma zwycięstwami turniejowymi w grze podwójnej. Wszystkie zwycięstwa deblowe odniósł na kortach ziemnych. W latach 1993-2002 reprezentował Brazylię w Pucharze Davisa, przyczyniając się do awansu do Grupy Światowej (najwyższej klasy rozgrywkowej) w 1996 oraz do osiągnięcia półfinału w 2000. Na igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996 zajął 4. miejsce. Pokonał m.in. wyżej notowanych Alberta Costę i Marka Philippoussisa, w półfinale przegrał z Sergi Bruguerą, a w meczu o brązowy medal uległ Leanderowi Paesowi.
Zwycięstwa turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 1995 Bastas
- 1996 Pinehurst
- 1998 Praga
- gra podwójna:
- 1996 Santiago de Chile (z Gustavo Kuertenem)
- 1997 Bolonia, Estoril, Stuttgart (korty otwarte, wszystkie z Gustavo Kuertenem), Bogota (z Luisem Lobo)
- 1998 Gstaad (z Gustavo Kuertenem)
- 1999 Casablanca (z Jaime Oncinsem)
Finały turniejowe (wszystkie w grze pojedynczej):
- 1995 Meksyk
- 2001 Salwador
- 2002 Acapulco
