Firebirds
Z Wikipedii
| Firebirds | |
| Rok założenia | 1989 |
| Pochodzenie |  Polska |
| Gatunek | rock |
Firebirds to polski zespół muzyczny, przedstawiciel rocka kobiecego.
Powstał on w 1989 roku w Szczecinie. Zespół tworzyli: Joanna Prykowska - śpiew, Konrad Cwajda - gitara, Tomasz Siembida - klawisze, Mariusz Orzechowski - bas i Robert Chołody. Z takim składem Firebirds nagrał pierwszą płytę Desire będącą spokojnym rockiem. Kolejny album zespołu Kolory był nagrany z nowymi muzykami, Kamilem Maderą basistą znanym z Kolaborantów i Maciejem Kaźmierskim (instrumenty perkusyjne) oraz z drugim gitarzystą Zbigniewem Szmatłochem znanym z metalowych zespołów Klątwa Szatana i Mortuary, obecnie muzykiem jazzowym i kompozytorem muzyki teatralnej i filmowej.
Zespół wziął udział w kilku prestiżowych imprezach rockowych, między innymi w sopockim Atlasie Polskiego Rocka.
Firebirds jest formacją, która zaistniała na muzycznym rynku w połowie lat 90. na fali tzw. rocka kobiecego. Powstała w Szczecinie w 1989 roku. Od samego początku istnienia zespołu jego filarami są wokalistka Joanna Prykowska (ur. 1. 09. 1970 r.) i gitarzysta Konrad Cwajda (ur. 26. 01. 1962 r.). W 1990 r. Firebirds wziął udział w konkursie festiwalu w Jarocinie, a dwa lata później doszedł do finału Marlboro Rock-in - lecz muzykom nie udało się zyskać popularności. Bez echa przeszedł również (wydany w 1995 r.) debiutancki album grupy - "Desire". W sesji nagraniowej, oprócz pary liderów udział wzięli: Tomasz Siembida (ur. 8. 12. 1973 r.; inst. klawiszowe), Mariusz Orzechowski (gitara basowa) i Robert Chłodny (perkusja). "Desire" przyciągało uwagę folkowymi brzmieniami, jednak odpychało brakiem przebojowości. Mimo to, już w 1995 r. wokół Firebirds zrobiło się głośniej - a to za sprawą udziału zespołu w jesiennym tournee Edyty Bartosiewicz, która została także producentką albumu "Kolory" z 1996 r. Płytę nagrano z nową sekcją, którą stworzyli Kamil Madera (gitara basowa; eks-Kolaboranci) i Maciej Kaźmierski (perkusja), oraz z drugim gitarzystą Zbigniewem Szmatlochem. "Kolory" zyskały większą popularność niż poprzedni album m.in. dlatego, iż wokalistka śpiewała wyłącznie po polsku. Latem 1996 r. zespół często występował na Wybrzeżu (m.in. udział w sopockim Atlasie Polskiego Rocka zorganizowanym z okazji siedemdziesiątych piątych urodzin Franciszka Walickiego). W jakiś czas potem wydał singla z nową wersją piosenki "Groszki i róże" Ewy Demarczyk. W roku 1997 wystąpił na festiwalu w Opolu. Nowy album - "Trans..." (98) - zespół nagrał z Lechem Grochalą (znanym wcześniej z Kolaborantów), który zajął miejsce M. Kaźmierskiego. Wbrew tytułowi muzycy nie zgłosili nim akcesu do świata muzyki techno - raczej kontynuowali to, co wypracowali na "Kolorach". Wkrótce Firebirds zawiesił działalność - J. Prykowska i K. Cwajda zajęli się przygotowywaniem spektaklu muzycznego opartego na piosenkach Nicka Cave'a. Dyskografię formacjj uzupełnia nie osiągalny w sklepach singel z 1996 roku dzielony z Hey, E. Bartosiewicz i Kasią Kowalską, na którym znajduje się nagranie "Trzy życzenia". Ponadto J. Prykowska wzięła udział w nagraniu wydanej na singlu cegiełce dla ofiar powodzi - nowej wersji "Mojej i twojej nadziei" Hey (97).
Zbliżenie: Joanna Pyrkowska
W ostrym makijażu i srebrnych włosach wygląda na scenie jak łobuzica. W rzeczywistości Joanna Prykowska, wokalistka zespołu Firebirds, to romantyczna blondynka. Na płytę kolory napisała kilka przebojowych piosenek: Harry, Niedoczekany, Trzy życzenia. Teraz pracuje nad tekstami do nowej, trzeciej płyty, która ukaże się we wrześniu.
Kim była? Nadwrażliwą nastolatką. Od razu po maturze zaczęła pracować w amerykańskim hotelu w Szczecinie. Zarabiała bardzo dobrze. Po dwóch latach zrezygnowała, bo nie miała czasu na próby zespołu.
Jej najbliższa przyjaciółka: Mama. To ona namówiła ją, aby poświęciła się muzyce. Nie chciała, żeby córka pracowała z ludźmi, którzy zgubili się w pogoni za pieniędzmi.
Czym jest muzyka? Rajem, w którym porusza się po omacku. Nie zna nut i nie umie grać na żadnym instrumencie. Kocha rocka, bo nie musi być ładny. Może być toporny, jak jej ulubione buty: białe lakierowanie buty klauna
Do czego dąży? Do profesjonalizmu, choć równie ważne są dla niej emocje. Lubi być ekstrawagancka na scenie
Czego słucha? Wokalistek o anielskich, a zarazem silnych głosach: Kate Bush, ostrej Irlandki Sinead O’Connor, a ostatnio agresywnej i kobiecej Amerykanki P.G. Harvey. Wielu ludzi mówi, że piosenki grupy Firebirds przypominają romanse cygańskie albo poetyckie melodie francuskie. Nie boi się powielania tego, co piękne. Ostatnio sięgnęła po Groszki i róże Ewy Demarczyk. Była szczęśliwa, że może zaśpiewać swoją kochaną piosenkę.
O czym marzy? O miłości. Aby serce zabiło jej tak mocno, jak wtedy, gdy zakochała się po raz pierwszy. Chciałaby też studiować socjologię i pojechać kiedyś do Szkocji.
