Francisco Solano López
Z Wikipedii
Francisco Solano López (24 lipca 1827 – 1 marca 1870), prezydent Paragwaju od 1862 do śmierci w 1870 r. Najstarszy syn prezydenta Carlosa Antonio Lópeza po którym przejął urząd. Odpowiedzialny za wybuch wojny paragwajskiej, która stała się także przyczyną jego śmierci.
[edytuj] Młodość
Solano urodził się niedaleko Asunción. Był naczelnym dowódcą armii paragwajskiej w czasie drobnych starć i utarczek z Argentyną w 1846 r. W 1853 r. jako minister udał się z wizytą do Europy i był m.in. w Anglii, Francji i we Włoszech gdzie spędził półtora roku. Zakupił tam duże ilości uzbrojenia i innego sprzętu wojskowego łącznie z kilkoma parowcami i zaproponował także projekt budowy kolei i założenia kolonii francuskiej w Paragwaju. W 1853 r. spotkał paryską kurtyzanę Elizę Lynch, w której się zakochał i zabrał do swojej ojczyzny.
[edytuj] Wojna
Po powrocie został ministrem wojny w 1855 r. a w 1862 r. po śmierci ojca przejął stery rządu jako wiceprezydent. Następnie zwołał kongres, który mianował go prezydentem na 10 lat. W 1864 r. zażądał od Brazylii aby wycofała się z Urugwaju wtedy objętego rewolucją. Po zignorowaniu tych żądań zarządził konfiskatę brazylijskiego statku kupieckiego w porcie w Asunción i wtrącił do więzienia brazylijskiego gubernatora stanu Mato Grosso, który był na jego pokładzie. W grudniu tego samego roku najechał prowincję Mato Grosso, krtórą zaanektował i złupił jej stolicę Cuiabę oraz objął w posiadanie znajdujące się tam kopalnie diamentów.
Następnie zamierzał wysłać armię na pomoc urugwajskiemu prezydentowi Aguirre przeciwko rewolucyjnemu uzurpatorowi wspieranemu przez Brazylię. Odmowa argentyńskiego prezydenta Bartolomé Mitre na przemarsz wojsk paragwajskich przez terytorium Argentyny została potraktowana przez Lopeza jako pretekst do wojny z nią.
Szybko zgromadzony kongres składający się z nominowanych przez Lopeza członków mianował go marszałkiem z nadzwyczajnymi uprawnieniami. A 13 kwietnia 1865 r. wypowiedział wojnę Argentynie konfiskując argentyńskie statki wojenne w zatoce Corrientes. Pod okupację wzięto też miasto Corrientes wraz z prowincją o tej samej nazwie włączono także do Paragwaju prowincję Entre Rios. W międzyczasie partyzantka urugwajska zdobyła władzę i gołosiła wojnę przeciwko Paragwajowi razem z Brazylią i Argentyną formując tzw. potrójny alians.
Wojna toczyła się ze zmiennym szczęściem a wrogie obozy walczyły z wielkim zacietrzewieniem. W 1868 r. kiedy alianci zaczęli coraz bardziej osaczać Lopeza stał się on coraz bardziej podejrzliwy nawet wobec własnych rodaków podejrzewając istnienie spisku przeciwko niemu samemu. Zarządził nawet knfiskatę majątku kilkuset obywateli a wiele osób zostało na jego rozkaz zamordowanych łącznie z jego rodzonym bratem, członkami rządu, sędziami, biskupami i innymi ważnymi osobistościami a nawet przedstawicielami dyplomtycznymi innych państw.
W końcu Lopez został zepchnięty przez wrogie wojska do północnej części kraju gdzie 1 kwietnia 1870 został zaskoczony przez Barzylijczyków i zabity podczas próby ucieczki gdy przepływał rzekę Aquidaban.
Zobacz też: wojna paragwajska
