Frottola
Z Wikipedii
Frottola - pieśń renesansowa dla domowego śpiewania przy akompaniamencie lutni, o prostej budowie harmonicznej i rytmicznej.
Zasadniczo "frottola" jest zbiorczym określeniem różnych form poetyckich, w związku z tym można mówić o rozmaitych podgatunkach słowno-muzycznych jak ballata (podobna do struktury francuskiej ballady), barzeletta (typ ballaty o wersach 8-sylabicznych), canzona.
Miejscem powstania właściwej frottoli była Mantua (ok. 1400 rok). Nazwa pochodzi od zbioru Petrucciego (księgi z frottolami wydawane w latach 1504-1514).
Tą samą nazwą określa się również jeden z gatunków poezji włoskiej, szczególnie popularny od XIV do XVI wieku. Jest to kilkustrofowa pieśń z refrenem, pisana najczęściej siedmiozgłoskowcem (niekiedy jedenastozgłoskowcem) o rymach parzystych, zazwyczaj o żartobliwym lub satyrycznym charakterze. Gatunek ten uprawiał m.in. Francesco Petrarca.
