Garaszewo

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Garaszewo - niewielka część Poznania położona na południowy wschód od centrum miasta (pomiędzy Starołęką a Krzesinami), w ramach administracyjnych dzielnicy Nowe Miasto.

Wieś Garaszewo stanowiła własność poznańskiej Kapituły, i z jej dokumentów pochodzi pierwszy zapis wzmiankujący Garaszewo. W roku 1400 archidiakona poznański Wojciech przekazał swojemu domownikowi Mirosławowi przywilej na sołectwo we wsi kapitulnej Garaszewo.

W granice Poznania została włączona w 1940 roku.

Obecnie Garaszewo ciągle zachowuje charakter rolniczy, z powoli rozwijającą się zabudową willową i małymi zakładami rzemieślniczo-przemysłowymi. Przez Garaszewo przebiega fragment poznańskiego odcinka autostrady A2, planowano nawet budowę w tym miejscu węzła Starołęka ale z uwagi na koszty ostatecznie z niej zrezygnowano.

Spis treści

1 Ciekawe miejsca w Garaszewie
- 1.1 Punkt widokowy Garaszewska Góra
- 1.2 Użytek ekologiczny Świątnica 1
  - 1.2.1 Flora
  - 1.2.2 Fauna
2 Bibliografia

[edytuj] Ciekawe miejsca w Garaszewie

[edytuj] Punkt widokowy Garaszewska Góra

Najwyżej położonym miejscem w Garaszewie jest sztucznie wzniesienie, usypane na dawnym wysypisku śmieci. Wytyczono przez nie ścieżkę pieszo - rowerową. Ze wzniesienia rozciąga się panorama na całą dzielnicę oraz osiedla ratajskie i Minikowo.

Panorama Garaszewa z Garaszewskie Góry

[edytuj] Użytek ekologiczny Świątnica 1

użytek znajduje się na południowych peryferiach Poznania. Został powołany w wyniku uchwały Rady Miasta Poznania z 10 maja 1994 roku pod nazwą "Świątnica I" dla ochrony ostatniego śladu roślinności, która rozpowszechniona była w tej części miasta w okresie poprzedzającym jego intensywny rozwój. Obejmuje odcinek cieku Świątnica oraz otaczające go podmokłe łąki. Teren użytku rozciąga się pomiędzy dwoma stacjami kolejowymi: Poznań–Franowo i Poznań–Krzesiny na długości około 3 km i szerokości 300-400 m.

Obecnie sytuacja prawna użytku ekologicznego "Świątnica I" skomplikowała się z wejściem w życie Ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 880). Sytuacja prawna użytków ekologicznych, powołanych uchwałą Rady Miasta Poznania, skomplikowała się w związku z wejściem w i utraty mocy ustawy z dnia 16 października 1991 r. (Dz. U. Nr 114, poz. 492) oraz brakiem zapisu utrzymującego w mocy tego typu postanowienia w przepisach przejściowych znowelizowanej ustawy o ochronie przyrody z dnia 7 grudnia 2000 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 21). Skutkiem czego ustawa o utworzeniu użytków ekologicznych na terenie miasta Poznania utraciła swoją moc obowiązującą. W obecnej sytuacji prawnej użytki ekologiczne rada Miasta może ponownie powołać na podstawie art. 44 ust. 1 Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 880),(Jackowiak 2005 na podstawie stanowiska Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Poznaniu z dnia 4 lutego 2005).

[edytuj] Flora

Flora występująca w wąskim korycie Świątnicy uderza swą różnorodnością. Można tu spotkać gatunki o całkiem odmiennych wymaganiach środowiskowych. W rowie, którym płynie strumień i na jego brzegach oraz w wąskim pasie towarzyszących łąk zanotowano występowanie 120 (stan z 1997-1998 roku) gatunków roślin zielnych, zaliczanych do 31 rodzin. Większość z nich to gatunki związane ze środowiskiem wodnym, błotnym i podmokłych łąk. Licznie występują np. :

trzcina pospolita (Phragmites australis)
pałka szerokolistna (Typha latifolia)
rdest ziemnowodny (Polygonium amphibium)
turzyca błotna (Carex acutiformis)

Wymienione gatunki na niektórych odcinkach cieku tworzą charakterystyczne łany. Łany np. turzyc są bardzo rozległe i niekiedy, osiągają długość od 10 do 50 metrów; pałki wodnej od 2 do 10 metrów; trzciny pospolitej od 10 do 40 metrów.

Występują tutaj gatunki zaliczane do zagrożonych i potencjalnie zagrożonych we florze Wielkopolski:

ożanka czosnkowa (Teucrium scordium )
gwiazdnica błotna (Stellaria palustris)
tarczyca pospolita (Scutellaria galericulata)
koniopłoch łąkowy (Silaum silaus)

Większość zanotowanych roślin to gatunki rodzimego pochodzenia klasyfikowane jako apofity czyli, rośliny wykazujące stałą tendencję do zajmowania siedlisk antropogenicznych i silnie przekształconych, lub spontaneofity półsynantropijne – rośliny utrzymujące się na siedliskach antropogenicznych silnie przekształconych lub nawet osiągające na nich optimum rozwojowe. W korycie Świątnicy rosną pojedyncze drzewa, które są jedynymi pozostałościami terenów drzewiastych, występujących tu dawniej. Na terenie notowano kilka gatunków wierzb i olchę czarną. Spośród zanotowanych gatunków na uwagę zasługują spontaneofity i apofity określane jako bezpośrednio zagrożone lub potencjalnie narażone, należą do nich m.in:

ożanka czosnkowa (Teucrium scordium )
tarczyca pospolita (Scutellaria galericulata)
dziurawiec skrzydełkowaty (Hypericum tetrapterum)
wiązówka błotna (Filipendula ulmaria)
łączeń baldaszkowy (Butomus umbellatus)
kościenica wodna (Myosoton aquaticum)
kosaciec żółty (Iris pseudoacorus)
mięta okręgowa (Mentha x verticillata)
rzeżucha łąkowa (Cardamine pratensis)
przetacznik bobownik (Veronica anagallis–aqutica)
krwiściąg lekarski (Sanguisorba officinalis)
jeżogłówka gałęzista (Sparganium erectum)

[edytuj] Fauna

Spośród zwierząt związanych bezpośrednio ze środowiskiem wodnym zanotowano występowanie w Świątnicy siedem gatunków kręgowców:

cierniczek (Pungitius pungitius)
traszka zwyczajna (Triturus vulgaris)
żaba trawna (Rana temporaria)
żaba zielona (Rana esculenta complex)
grzebiuszka ziemna (Pelobates fuscus)
ropucha szara (Bufo bufo)
ropucha zielona (bufo viridis)

Rzadkim gatunkiem jest jaszczurka zwinka - jedyny gad notowany na terenie użytku. Stwierdziono występowanie ponad 70 gatunków bezkręgowców związanych ze środowiskiem wodnym. W Świątnicy żyją dwa gatunki pijawek:

pijawka końska (Haemopis sanguisuga)
Helobdella stagnalis.

Liczne są ślimaki wodne reprezentowane przez pięć gatunków:

zatoczek pospolity (Planorbis planorbis)
zatoczek rogowy (Planorbarius corneus)
błotniarka pospolita (Galba palustris)
zagrzebka pospolita (Bithynia tentaculata)
bursztynka pospolita (Succinea putris)

Pospolity jest niewielki skorupiak: ośliczka pospolita (Asellus aquaticus).

Wśród ponad 50 gatunków owadów najliczniej reprezentowane są chrząszcze – 28 gatunków, najwięcej z rodziny pływakowatych (Dycsitidae) i ałużnicowatych (Hydrophylidae). Z obecnością roślin wodnych związane są Aphtona nonstriata – monofag kosaćca oraz Colliuris melanura – niewielki przedstawiciel rodziny biegaczowatych polujący na trzcinach. Na uwagę zasługują także ważki – 8 gatunków, między innym świtezianka błyszcząca (Calopteryx splendens), ważka płaskobrzucha (Libellula depressa) i tężnica wytworna (Ischnura elegans). Na całej długości cieku licznie występują chruściki (Trichoptera) – można obserwować ich larwy ukryte w charakterystycznych domkach. Owady te są bardzo trudne do oznaczenia, występują tutaj co najmniej 4 gatunki. Na roślinach wzdłuż brzegów Świątnicy oraz wystających ponad toń wysokich roślinach wodnych często można dostrzec siedzącego w centrum sieci, pięknie ubarwionego, chronionego pająka - tygrzyka paskowanego (Argiope bruennichi). Jest on najliczniejszy w środkowej części cieku. W latach 1997-1998 populacja tygrzyka była najliczniejsza – w 1999 roku notowano 3–4 osobniki na m², natomiast w tym 2000 roku jedynie 1–2 osobniki na m², tendencja ta utrzymuje się nadal.