Georg Henrik von Wright
Z Wikipedii
Georg Henrik von Wright (14 czerwca 1916 – 16 czerwca 2003) – fiński filozof i logik.
W 1948, von Wright zajął katedrę filozofii na uniwersytecie w Cambridge, zastepując tym sposobem Ludwiga Wittgensteina. W tymże okresie von Wright zajął się logiką deontyczną, studiującą związki logiczne między pojęciami normatywnymi, takimi jak zakazane, dozwolone, nakazne i bedacą swoistą formalizacją rozumowań normatywnych. Dla modalności normatywnych charakterystyczny jest brak relacji z tzw. kategoriami prawdziwościowymi (to, że coś ma miejsce, nie znaczy, że co coś powinno mieć miejsce, powinno być zakazane, etc.). Ten pogląd pojawia się już u Hume'a, wg którego zdanie powinnościowe nie wynika ze zdań oznajmujących. Von Wright był twórcą pierwszych pojęć logiki deontycznej.
G. H. von Wright został wyznaczony przez Wittgensteina, wraz z Elizabeth Anscombe i Rushem Rheesem), do wykonania testamentu pozostawionego przez filozofa austriackiego.
[edytuj] Bibliografia
-
- Wybrane publikacje:
- The Logical Problem of Induction, Doktorat, 31 maja 1941
- Über Wahrscheinlichkeit, 1945
- An Essay in Modal Logic, 1951
- A Treatise on Induction and Probability, 1951
- Deontic Logic, 1951
- Logical Studies, 1957
- The Varieties of Goodness, 1963
- Norm and Action, 1963
- The Logic of Preference, 1963
- An Essay in Deontic Logic, 1968
- Time, Change and Contradiction, 1969
- Explanation and Understanding, 1971
- Causality and Determinism, 1974
- Handlung, Norm und Intention, 1977
- Freedom and Determination, 1980
- Wittgenstein, 1982
- Philosophical Papers I-III, 1983-1984
- The Tree of Knowledge, 1993
- Six Essays in Philosophical Logic, 1996
- In the Shadow of Descartes, 1998
-
- O von Wrightcie:
- Essays on Wittgenstein in Honour of G.H. von Wright, ed. by Jaakko Hintikka, 1976.
