Gianluca Vialli
Z Wikipedii
Gianluca Vialli (ur. 9 lipca 1964 w Cremonie) – były włoski piłkarz, występujący na pozycji napastnika i trener piłkarski, były zawodnik reprezentacji Włoch, z którą zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Świata 1990 oraz Chelsea Londyn, w której pracował również jako menadżer.
Karierę klubową Vialli rozpoczynał w 1980 roku w lokalnym klubie US Cremonese. W pierwszym sezonie zdobył jedynie 5 bramek w 31 występach i niczym szczególnych się nie wyróżnił. Przełom w jego karierze nastąpił w 1984 roku, w którym zdobył 10 goli dla klubu z Cremony i podpisał kontrakt z grającą w Serie A Sampdorią Genua. W 1985 roku zdobył z Sampdorią Puchar Włoch, stał się wyróżniającym się zawodnikiem klubu i zadebiutował w reprezentacji Włoch, w meczu przeciwko Polsce. W 1986 roku znalazł się w składzie reprezentacji na Mistrzostwa Świata, na których reprezentacja Italii odpadła w 1/8 finału po porażce z Francją. Swoje największe sukcesy odnosił Vialli na początku lat 90.. W 1990 roku zdobył z Sampdorią Puchar Zdobywców Pucharów, a w finale z RSC Anderlecht (2:0) zdobył 2 bramki. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata, na których zdobył z reprezentacją brązowy medal. W 1991 Vialli został królem strzelców Serie A z 16 bramkami, a Sampdoria zdobyła scudetto. W 1992 dostał się z klubem do finału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych, w którym drużyna Sampdorii nie sprostała Barcelonie na stadionie Wembley. W 1992 został również sprzedany do Juventusu Turyn za rekordową sumę 12,5 mln funtów. Z nowym klubem już w 1993 roku zdobył Puchar UEFA, po pokonaniu w finale Borussi Dortmund. W 1994 trener Arrigo Sacchi nie powołał go na Mistrzostwach Świata, zaś Vialli poinformował, że będzie zatem kibicować Brazylii. W 1995 zdobył z klubem dublet, zdobywając 16 goli. W finale Pucharu UEFA z Parmą zdobył niesamowitą bramkę, jednak Juventus przegrał. Vialli został uznany także za najlepszego piłkarza Europy. W 1996 poprowadził Juventus do zdobycia Ligi Mistrzów, po pokonaniu w finale Ajaxu Amsterdam w ostatnim swoim meczu w barwach Juventusu. Latem przeszedł na zasadzie wolnego transferu do Premiership, do klubu Chelsea Londyn, po odrzuceniu oferty szkockiego Glasgow Rangers. W Premiership zadebiutował w bezbramkowym meczu przeciwko Southampton, zaś pierwszego gola strzelił drużynie Coventry. W 1997 roku Vialli próbował przebić się do pierwszego składu Chelsea za kadencji trenera Ruuda Gullita. Zdobył z klubem Puchar Anglii, wchodząc w 2. połowie finałowego meczu (2:0) z Middlesbrough. Aby zdobyć miejsce w podstawowej jedenastce Vialli obiecał, że przestanie palić papierosy, jednak jego ostatnie przebłyski formy w Chelsea nie przyniosły mu upragnionego miejsca. W meczu Coca-Cola Cup z Blackburn Rovers został wyrzucony z boiska, ale już w Pucharze Zdobywców Pucharów zdobył hat-tricka w meczu z norweskim Tromsø IL.
Po zwolnieniu Ruuda Gullita w 1998 roku Vialli został grającym menedżerem Chelsea. Jako trener zdobył kilka ważnych trofeów. Już w 1998 roku poprowadził klub do 4. miejsca w Premiership oraz zwycięstwa w finale Pucharze Zdobywców Pucharów i Pucharze Ligi Angielskiej. W 1999 Chelsea zajeła pod jego wodzą 3. miejsce w lidze, najwyższe od 29 lat. W sezonie 1999/2000 awansował z klubem do ćwierćfinałów Ligi Mistrzów, zdobył też Tarczę Dobroczynności. Na początku kolejnego sezonu został szybko zwolniony, po wygraniu zaledwie 1 z pierwszych 5 meczów w Premiership. Jego następcą został jego rodak Claudio Ranieri. Vialli szybko znalazł pracę, tym razem w drugoligowym klubie Watford FC, jednak po zajęciu 14. miejsca w lidze w 2002 roku został zwolniony. Obecnie Gianluca Vialli jest telewizyjnym komentatorem piłkarskim stacji Sky Italia.
| poprzednik: Ruud Gullit |
Trener Chelsea Londyn 1998-2000 |
następca: Claudio Ranieri |
1 Galli • 2 Bergomi • 3 Cabrini • 4 Collovati • 5 Nela • 6 Scirea • 7 Tricella • 8 Vierchowod • 9 Ancelotti • 10 Bagni • 11 Baresi • 12 Tancredi • 13 De Napoli • 14 Di Gennaro • 15 Tardelli • 16 Conti • 17 Vialli • 18 Altobelli • 19 Galderisi • 20 Rossi • 21 Serena • 22 Zenga • trener: Bearzot
1 Zenga • 2 Baresi • 3 Bergomi • 4 de Agostini • 5 Ferrara • 6 Ferri • 7 Maldini • 8 Vierchowod • 9 Ancelotti • 10 Berti • 11 De Napoli • 12 Tacconi • 13 Giannini • 14 Marocchi • 15 Baggio • 16 Carnevale • 17 Donadoni • 18 Mancini • 19 Schillaci • 20 Serena • 21 Vialli • 22 Pagliuca • trener: Vicini
