Gorączka (film 1995)
Z Wikipedii
''Gorączka'' | |
plakat filmu | |
Oryginalny tytuł | Heat |
Gatunek filmu | sensacyjno/kryminalny |
Kraj | USA |
Data premiery | 15 grudnia 1995 |
Czas trwania | 171 min. |
Reżyseria | Michael Mann |
Scenariusz | Michael Mann |
Główne role | Al Pacino Robert De Niro Val Kilmer Jon Voight |
Muzyka | Elliot Goldenthal |
Zdjęcia | Dante Spinotti |
Scenografia | Margie Stone McShirley |
Kostiumy | Deborah Lynn Scott |
Montaż | Pasquale Buba |
Produkcja | Michael Mann |
Dystrybucja | Warner Brothers |
Budżet | $60 000 000 |
Język | angielski |
Od lat | poniżej 17 lat tylko za zgodą opiekuna - ze względu na przemoc (USA) |
Nagrody | 2 nominacje w 1996 do nagrody Saturn |
Strona IMDb |
Gorączka (Heat) - film sensacyjny prod. USA z roku 1995 z Alem Pacino oraz Robertem de Niro w głównych rolach. Reżyserem oraz autorem scenariusza jest Michael Mann (twórca innych filmów sesnacyjnych, m.in. Manhunter /1986/ oraz późniejszego Zakładnika /Collateral, 2004/). Ścieżkę dźwiękową Elliota Goldenthala zagrał Kronos Quartet. Pojawia się również utwór Moby'ego.
Spis treści |
[edytuj] Obsada
- Al Pacino - por. Vincent Hanna
- Robert De Niro - Neil McCauley
- Val Kilmer - Chris Shiherlis
- Jon Voight - Nate
- Tom Sizemore - Michael Cheritto
- Diane Venora - Justine Hanna
- Amy Brenneman - Eady
- Ashley Judd - Charlene Shiherlis
- Mykelti Williamson - sierż. Drucker
- Wes Studi - detektyw Casals
- Ted Levine - Bosko
- Dennis Haysbert - Donald Breedan
- William Fichtner - Roger Van Zant
- Natalie Portman - Lauren Gustafson
- Tom Noonam - Kelso
[edytuj] Fabuła
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Życiowym credo Neila McCauleya (Robert De Niro), zawodowego złodzieja, jest: nie mieć nikogo ani niczego, czego nie można by rzucić w ciągu dziesięciu sekund, gdy nagle zrobi się gorąco. On i jego koledzy po fachu m.in. nałogowy hazardzista - Chris Shiherlis (Val Kilmer), Michael Cheritto (Sizemore) napadają na wóz pancerny, z którego zabierają równowartość 1,6 miliona dolarów w papierach wartościowych. Dochodzi przy tym do niezamierzonego rozlewu krwi.
Śledztwem w tej sprawie zajmuje się Vincent Hanna (Al Pacino), jeden z najlepszych detektywów wydziału kradzieży i zabójstw policji Los Angeles. Drużyna Hanny niezwłocznie rozpoczyna pracę i znajduje ślady prowadzące do sprawców rabunku. W tym czasie McCauley planuje kolejny skok - kradzież 12 milionów dolarów gotówki z banku. Policyjny informator powiadamia Vincenta o tym planie, co ma doprowadzić do konfrontacji złodziei z policją tuż po opuszczeniu banku. W jednej z najbardziej trwożących scen współczesnego kina, De Niro wystrzeliwuje kilka magazynków amunicji z karabinka M4 w kierunku policjantów, na co owi odpowiadają. Scena rozgrywa się na skwerze pełnym przechodniów w Los Angeles. Po strzelaninie McCauley ucieka z ranionym Shiherlisem do domu współorganizatora napadów, Nate'a (Jon Voight), zaś Cheritto ginie zastrzelony z karabinu Hanny. W scenie widać postrzelenie co najmniej jednego cywila oraz wielu policjantów.
Jednym z aspektów, jaki odróżnia Gorączkę od pozostałych filmów sensacyjnych Manna jest zagłębianie się w życie osobiste bohaterów po obu stronach prawa - szczególnie ich związki z płcią przeciwną. McCauley łamie swoje credo zakochując się w Eady (Amy Brenneman) - bibliotekarce i graficzce. Skłonność do hazardu Chrisa Shiherlisa wpływa negatywnie na jego małżeństwo z Charlene (Ashley Judd) - byłą striptizerką. Jedną z ich obaw jest ujęcie Chrisa oraz oskarżenie Charlene o współudział w przestępstwach. W punkcie kulminacyjnym filmu musi ona zdecydować, czy wydać męża wymiarowi sprawiedliwości nie skazując tym samym wspólnego dziecka na oddanie do domu dziecka. Hanna, nałogowy pracoholik, zaniedbuje swoją trzecią żonę Justine (Diane Venora) oraz jej córkę Lauren (Natalie Portman). W ujęciu Justine, nie żyje już z nią lecz żyje ofiarami zbrodni, jakie widzi co dzień. "Stał się tym, co goni jako policjant". Ich związek dociera do punktu krytycznego a ostateczna decyzja o ewentualnym wspólnym życiu jest tyle smutkiem, co ulgą.
Szczegółowość efektów pracy reżysera Gorączki jest pełna - film zdumiewa swoja autentycznością: scena strzelaniny była konsultowana z byłym specem SAS-u, Andym McNabbem, a szczegóły napadów (rozbieranie skrzynek systemu alarmowego, podpinanie się pod linie sieci telekomunikacyjnej) pozostawia u widza wrażenie "tak, właśnie tak to się robi".
Jedną z pamiętnych scen filmu jest rozmowa Pacino i De Niro w kawiarni, dni przed napadem na bank. Scena ta, wyznaczając środek filmu, jest pierwszą, w której widać dwóch aktorów w jednym ujęciu.
[edytuj] Nagrody
- 1996 - Val Kilmer, (nominacja) Saturn najlepszy aktor drugoplanowy
- 1996 - (nominacja) Saturn najlepszy film akcji/przygodowy/thriller