Halina Auderska
Z Wikipedii
Halina Auderska (ur. 3 lipca 1904 w Odessie, zm. 21 lutego 2000 w Warszawie) – polska autorka sztuk scenicznych i scenariuszy filmowych, prozaik.
Ukończyła filologię polską na UW oraz studium pedagogiczne. W latach 1926-1939 pracowała jako nauczycielka szkół średnich. Podczas II wojny światowej była sanitariuszką w Warszawie i żołnierzem ZWZ-AK. W okresie okupacji uczestniczyła również w tajnym nauczaniu. Uczestniczka powstania warszawskiego. W latach 1980-1989 posłanka na Sejm.
Debiutowała w 1924 jako autorka słuchowisk radiowych. W 1935 wydała powieść Poczwarki Wielkiej Parady. W latach 1946-1950 redaktor naczelny w wydawnictwie Trzaska, Evert i Michalski. W latach 1956-1959 w zespole redakcyjnym miesięcznika Dialog. 1950-1969 zastępca redaktora naczelnego "Słownika języka polskiego". W latach 1958-1979 współzałożycielka i długoletni prezes ITI. W latach 1983-1986 pierwszy prezes Związku Literatów Polskich – organizacji powołanej przez władze komunistyczne w miejsce rozwiązanego przez nie wcześniej związku o tej samej nazwie (od 1986 prezes honorowy).
[edytuj] Nagrody
- 1969 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 1971 – nagroda miasta Warszawy
- 1974 – I nagroda w konkursie literackim na XXX-lecie PRL za powieść Babie lato
- 1975 – nagroda Prezesa Rady Ministrów
- 1977 – nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości
- 1986 – nagroda im. Pietrzaka
