Heinrich von Plötzkau
Z Wikipedii
Heinrich von Plötzkau (zm. 18 czerwca 1320) – wysoki urzędnik zakonu krzyżackiego, marszałek zakonu.
Do zakonu krzyżackiego wstąpił w Altenburgu ok. 1295 roku i tam pełnił pierwsze funkcje, m.in. był komturem. Do Prus przybył ok. roku 1300. W roku 1304 został komturem Bałgi, a w 1306 kapituła zakonna wybrała go na urząd mistrza krajowego pruskiego.
Plötzkau należał do przeciwników Królestwa Polskiego. Doprowadził do zagarnięcia przez Zakon Pomorza Gdańskiego, co nastąpiło w 1308; Krzyżacy mieli wspomóc Polaków przeciwko Brandenburczykom. Po przyjeździe do Prus wielkiego mistrza Zygfryda von Feuchtwangena, Plötzkau złożył swoją godność i został mianowany wielkim komturem i komturem Malborka. Nowy wielki komtur miał przemożny wpływ na Feuchtwangena, ciesząc się jednocześnie poważaniem u współbraci; w gruncie rzeczy uważa się, że sprawował wówczas faktyczną władzę nad Zakonem.
W kwietniu 1311 Plötzkau pobił wojska księcia litewskiego Witenesa w pobliżu dzisiejszej miejscowości Wopławki (obecnie w powiecie kętrzyńskim, w woj. warmińsko-mazurskim). W 1312 został komturem Królewca i równocześnie marszałkiem Zakonu.
Należał do zdecydowanych wrogów nowego mistrza Karola z Trewiru i był jednym z przywódców buntu przeciwko niemu w 1317. Był zwolennikiem ekspansji na wschód oraz wojny z Polską; zginął podczas jednej z wypraw na Litwę.
