Herbert Marcuse
Z Wikipedii
Herbert Marcuse (ur. 29 lutego 1898 w Berlinie, zm. 29 lipca 1979) – niemiecko-amerykański filozof i socjolog żydowskiego pochodzenia, członek Szkoły Frankfurckiej. W "Eros i cywilizacja" podejmuje polemikę z tezą Freuda o konieczności represji w procesie sublimacji i stawia hipotezę co do możliwości nierepresywnej kultury, bazując na Schillerze oraz na greckim antyku. Kluczowymi figurami stają się dla niego Narcyz i Orfeusz. W 1957 roku wydał książkę krytykującą "marksizm sowiecki", w swoich innych pracach również polemizuje z praktyką i teorią "socjalizmu realnego" (stąd uważa się go czasem za marksistę wolnościowego). Jego książki, zwłaszcza "Eros i cywilizacja", były bardzo popularne podczas rewolty '68 roku. On sam początkowo podszedł do niej entuzjastycznie, by później uznać wszelkie ruchy oporu wobec kapitalizmu za z góry wpisane w jego logikę.
[edytuj] Najważniejsze prace
- Rozum i rewolucja (1941, pol. wyd. 1966);
- Eros i cywilizacja (1955, pol wyd. 1998);
- Człowiek jednowymiarowy: badania nad ideologią rozwiniętego społeczeństwa przemysłowego (1964, pol. wyd. 1991);
- Esej o wyzwoleniu (1969, pol. wyd. 1991).
Internetowe archiwum tekstów Marcusego i o Marcusem - http://www.marcuse.org/herbert/index.html