Hobbit (rasa)

Z Wikipedii

Hobbit - postać fantastyczna, jedna z inteligentnych ras zamieszkujących stworzone przez Tolkiena Śródziemie.

Hobbici pojawili się po raz pierwszy w powieści Hobbit, czyli tam i z powrotem i odgrywają również ważną rolę we Władcy pierścieni. Cechowali się małym wzrostem i krępą posturą. Chodzili boso nawet w mroźne zimy, gdyż stopy mieli bujnie owłosione i podbite naturalną, twardą podeszwą.

Hobbici prawdopodobnie byli spokrewnieni z ludźmi. Ich dokładne pochodzenie nie jest znane, ale na początku Trzeciej Ery zamieszkiwali w dolinie Anduiny. W czasach Hobbita i Władcy pierścieni większość hobbitów mieszkało w krainie zwanej Shire lub w okolicach miasteczka Bree.

Hobbici zwani byli również "niziołkami" (w sindarinie perian w liczbie pojedynczej, periannath jako określenie całego ludu) ze względu na mały wzrost.

Znani hobbici:

• Frodo Baggins
• Bilbo Baggins
• Sam Gamgee
• Meriadok Brandybuck
• Peregrin Tuk
• Bullroarer Tuk
• Sméagol (znany również jako Gollum)

Rasa ta występuje często również w innych książkach i grach fantasy, lecz jako że słowo hobbit jest zastrzeżone przez potomków Tolkiena, ich autorzy nazywają ich zwykle halflingami (z ang.) lub niziołkami.

Hobbici są nieszkodliwym, ale bardzo starodawnym plemieniem, bardziej ongiś licznym niż dzisiaj. Ponieważ kochają pokój, harmonię i ład, najchętniej mieszkają w schludnych wsiach, pośród starannie uprawianych pól. Z wielką wprawą robią narzędzia i korzystają z nich, nigdy nie mieli upodobania do narzędzi bardziej skomplikowanych niż miech, młyn wodny czy krosno.

Nawet w dawnych czasach z reguły nieufnie podchodzili do Wielkiego Plemienia (tak nazywają ludzi) dziś zaś ze zgrozą chowają się przed ludźmi i stąd trudno ich spotkać. Mają czuły słuch i ostry wzrok, a chociaż nie lubią bez potrzeby się spieszyć, potrafią zwinnie i bezszelestnie biegać. Dzięki temu, ilekroć zblża się wielkolud, z którym nie chcą mieć do czynienia, znikają cicho i bezszelestnie, a umiejętność tą posiedli w takim stopniu, że ludzie uważają to za magię. Nieuchwytność zaś zawdzięczają wielopokoleniowej praktyce i bliskości z ziemią, decydujących o tym, że talent ów jest niedostępny dla istot większych i bardziej niezgrabnych. Hobbici są faktycznie niewielkimi istotami, mniejszymi od krasnoludów, to znaczy mniej barczystymi i silnymi, chociaż może niewiele niższymi. Wzrost ich waha się między 2 a 4 stopami.

Nie zachowały się żadne świadectwa jakiegokolwiek własnego języka hobbitów, aczkolwiek wydaje się, że w najdawniejszych czasach używali języków ludzkich plemion, obok których albo wśród których żyli. Natomiast po wkroczeniu do Eriadoru zaczęli przyswajać sobie wspólną mowę, w okresie kolonizowania Bree wielu z nich nawet nie pamiętało swojego pierwotnego języka. Musiał on być podobny do ludzkiego języka mieszkańców dolin górnej Anduiny, pokrewny z językiem Rohirrimów, chociaż Stoorowie przed przybyciem do północnej części Shire mówili zapewne językiem któregoś z plemion dunlandzkich. Za czasów Froda mało już było śladów pierwotnego języka w nazwach miejscowych lub imionach, podobnych na ogół do imion i nazw spotykanych w Dal i Rohanie. Na uwagę zasługują też nazwy dni, miesięcy i pór roku oraz takie pojedyncze wyrazy, używane nadal powszechnie, jak "mathom" i "smajale"; najwięcej starych form zachowało się w nazwach geograficznych na obszarze Shire i Bree. Imiona hobbitow również miały charakterystyczne brzmienie i wiele z nich pochodziło z odległej przeszłości.

Hobbitami nazywali mieszkańcy Shire wszystkich swoich współplemieńców. Ludzie mówili na nich niziołki, elfy zaś - periannath. Źródłosłowu nazwy hobbit zapomniano, wydaje się jednak, że pierwotnie tak nazywali Harfootów Fallohidzi i Stoorowie i że jest to przekręcona forma wyrazu zachowanego w poprawnej postaci w jezyku Rohirrimów: holbytla (budowniczy nor ziemnych).

Hobbit to również nieformalna nazwa niedawno odkrytego wymarłego gatunek człowieka, Homo floresiensis.