Hrvatsko domobranstvo
Z Wikipedii
Hrvatsko domobranstvo – oficjalna nazwa sił zbrojnych Niezależnego Państwa Chorwackiego w okresie II wojny światowej.
Domobrani zostali powołani 11 kwietnia 1941 r. jako siły zbrojne marionetkowego państwa Chorwatów po zajęciu Jugosławii przez państwa Osi. Głównym organizatorem i dowódcą armii został Slavko Kvaternik. Na siły zbrojne NDH składały się: lotnictwo (Zračne snage), wojska lądowe (Kopnena vojska), marynarka wojenna (Hrvatska Mornarica). W 1943 osiągnęło liczbę 130 000 żołnierzy (Chorwatów i Bośniaków), jednak w wyniku pogarszającej się sytuacji państw Osi na Bałkanach szeregi domobranów topniały w wyniku dezercji. Pod naciskiem Niemców doszło 20 listopada 1944 r. do połączenia ostro ze sobą rywalizujących formacji domobranów i milicji ustaszów (Ustaška vojnica), dzięki czemu udało się odbudować stan liczebny armii NDH, która przybrała nazwę Hrvatske oružane snage (HOS)
W czasie II wojny światowej jednostki chorwackie (zwane popularnie oddziałami ustaszów) walczyły przede wszystkim z partyzantką Josipa Broza Tity (NOVJ) oraz zdominowanymi przez Serbów czetnikami, a także uczestniczyły w eksterminacji innych narodowości zamieszkujących Chorwację (Serbów, Żydów, Cyganów), dopuszczając się przy tym zbrodni wojennych i zbrodni ludobójstwa, czego symbolem stał się obóz koncentracyjny w Jasenovacu. Nieliczne jednostki walczyły na froncie wschodnim, m.in. w bitwie pod Stalingradem.
Po zwycięstwie komunistycznych partyzantów około 200 000 domobranów wraz z rządem opuściło Zagrzeb i udało się do Austrii, skąd zostali wydaleni przez brytyjską administrację wojskową i oddani w ręce nowego komunistycznego rządu Jugosławii, a następnie zgładzeni (masakra w Bleiburgu).
Tradycje domobranów odżyły podczas wojny domowej w Jugosławii i do dziś są kultywowane w wojsku chorwackim.
[edytuj] Zobacz też
domobrani, Slovensko domobranstvo, Kolaboracja pod okupacją niemiecką podczas II wojny światowej
