Huan
Z Wikipedii
Huan to postać literacka ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Huan był wielkim wilczarzem, jednym z myśliwskich psów Valara Oromego, który ofiarował go księciu Noldorów Celegormowi. Gdy Noldorowie pod wodzą Fëanora zbuntowali się, Huan podążył wraz ze swoim panem do Śródziemia.
Huan dostał od Valarów specjalny dar, który pozwalał mu trzy razy w życiu przemówić. Przepowiednia głosiła również, że zabić może go jedynie największy wilk, jaki kiedykolwiek istniał.
Gdy Celegorm i jego brat Curufin schwytali Lúthien, Huan przemówił po raz pierwszy i pomógł jej uciec, po czym poszedł wraz z nią do Tol-in-Gaurhoth, gdzie więziony był jej ukochany, Beren. Tam zabił on wszystkie wilkołaki Saurona i pokonał jego samego, również w postaci wielkiego wilka. Huan wrócił do swego pana, podczas gdy Lúthien i Beren udali się do Doriath. Po drodze napotkali jednak Celegorma i Curufina, wygnanych przez Orodretha z Nargothrondu. Gdy Curufin próbował zabić Lúthien, Huan zwrócił się przeciwko swemu panu.
Wtedy przemówił po raz drugi, mówiąc Berenowi i Lúthien, w jaki sposób mogą niepostrzeżenie dostać się do fortecy Morgotha, Angbandu, by zabrać mu Silmaril. Gdy udało im się skraść Melkorowi klejnot, rękę z Silmarilem odgryzł Berenowi wilkołak Carcharoth. Huan i Beren zdołali w końcu zabić wielkiego wilka, lecz wielki wilczarz został śmiertelnie ranny. Przemawiając po raz ostatni, pożegnał się z Berenem i Lúthien.
