Hyper-Threading
Z Wikipedii
Hyper-Threading (ang. hiperwątkowość, nazwa oficjalna Hyper-Threading Technology) — nazwa technologii opracowanej przez firmę Intel dla procesorów Pentium 4, Pentium D i Pentium EE.
Technologia ta polega na tym, że dwa niezależne wątki mogą korzystać z tych samych jednostek wykonawczych procesora, jeżeli jeden z nich ulega "przeczekaniu" (związanemu z np. błędnym przewidzeniem rozgałęzienia w przetwarzaniu potokowym), sprawiając wrażenie wykonania równoległego. Bazuje ona na fakcie stosunkowo niskiego wykorzystania tych zasobów w danych odcinkach czasu. Maksymalny teoretyczny do osiągnięcia zysk wydajności szacowany jest na 30%, praktycznie trudno jest osiągnąć zysk powyżej 20%. Procesor wykorzystujący technologię HT widziany jest w systemie operacyjnym jako dwa procesory logiczne.
Technologia ta często jest mylona z procesorami wielordzeniowymi (w których podwojona została liczba jednostek wykonawczych). Ponieważ implementacja sprzętowa jest bardzo skomplikowana, firma Intel powoli wycofuje się z HT na rzecz procesorów dwurdzeniowych (które są niewiele bardziej skomplikowane, a dają o wiele większy wzrost wydajności – na poziomie 60-80%).
Analogiczną technikę zwiększenia wydajności zastosowała firma IBM w procesorach Power 5.
